Vanmorgen, kwart voor zeven, de B52's schetteren in mijn oor, waarom staat dat ding weer op stubru en is iedereen daar blijkbaar klaarwakker. Ik ruk me uit mijn droom, had net een stuk bouwgrond gewonnen met zicht op zee, wat heel letterlijk te nemen was, want het was op het strand en het water kabbelde lustig op de keitjes (mensen dromen soms rare dingen). Ik verplicht me om een oog open te trekken, mijn lieve schat wenst me goede morgen,nog efkes, half uurtje later is er echt geen ontsnappen meer aan, open moeten die ogen, douche en daarna sterke koffie. Uiteindelijk wordt het nog hollen naar de trein maar geen paniek. Nog wat koffie? Misschien, want goedemorgen* is blijkbaar een heel lastig woord om uit te spreken. Dan maar een muziekje opzetten...


*of bonjour, want Brusselse instelling