het moest er wel van komen...

massa's werk, deadlines van verschillende projecten die samenvallen, extra druk, de temperatuur in de bureau die varieert van ijzig koud...

massa's werk, deadlines van verschillende projecten die samenvallen, extra druk, de temperatuur in de bureau die varieert van ijzig koud naar zomers warm (letterlijk), voelbare spanningen tussen collega's, een belangrijke vergadering waar een paar mensen moeten aan deelnemen en waar een paar mensen willen aan deelnemen (wie eist zijn plekje?), oeverloze vergaderingen waarbij wel mogelijkheden geboden worden op langere termijn maar waar de chef-die-geen-chef-is zijn verantwoordelijkheid actie moet ondernemen, ontvluchten van verantwoordelijkheid, afwentelen op afwezige collega's, fezelend het werk van anderen evalueren en afkeuren, kliekjes aan de koffieautomaat,...

enfin, veel meer dan dat was er niet nodig om te weten dat de bom op zich lag te wachten, maar wie zou durven, wie kan het niet langer opkroppen,...

Ik had persoonlijk niet op mezelf ingezet bij deze weddenschap, maar het zijn wel mijn zenuwen die het begeven hebben, een moment van zwakte, vermoeidheid of het gewoon kotsbeu zijn? Wie zal het zeggen, maar toen mijn collega, de koningin van het kopiëren, mij verweet dat ik haar alleen had laten opdraaien voor "ons" project en dat ik pas gisternamiddag tijd had om er over te praten was de maat vol. Iedereen heeft recht op zijn of haar verlof. Zij is trouwens de eerste om verlof te nemen zonder rekening te houden met anderen, nu ook weer, heeft ze deze middag niet aangekondigd dat ze binnen twee weken een week verlof heeft ipv te vragen of dat eigenlijk past, after all, ons project is toch zo belangrijk. Ik geef toe dat ik het druk heb gehad (voor mijn verlof) en ik het project ook bewust een beetje laten liggen heb (wegens andere prioriteiten, zeker niet wegens lanterfanten), maar aangezien ik vaststel dat ze de tijd vindt om te giechelen met andere collega's veronderstel ik dat ze mij ook wel kan aanspreken. Akkoord, ik ben een week afwezig geweest, maar als zij de vrijdag voor mijn verlof gezegd had dat ze in de namiddag verlof had, dan had ik misschien het samenstellen van die gegevensbasis voor die internationale organisatie waar mijn chef zo op hamerde dat die ging af zijn voor mijn vertrek wat kunnen uitstellen. Ik ben er die dag wel gebleven tot na 18u en ik heb geprobeerd om nog wat te maken van ons gemeenschappelijk project maar dat lukt natuurlijk moeilijk als uit voorzorg de verschillende documenten met gegevens gekopieerd zijn zonder dat je weet welk bestand het goede is en als ze haar eigen werk afschermt op haar harde schijf ipv te delen op het netwerk.
Een andere collega had me al aangemaand om zelf een poging te ondernemen, maar koppig als ik soms kan zijn, vind ik dat hij het ook tegen haar had mogen zeggen, wat hij wel niet gedaan zal hebben. Manipulatieve krengen zijn er in alle soorten maar niet met mij en niet voor iets dergelijks.

You Might Also Like

0 reacties