Je leest het wel eens in de krant, burgemeester van Gent elke zaterdag op burenbezoek, meestal staat daar dan een fotootje bij met een oud vrouwtje, compleet verbaasd dat de burgemeester bij haar langs kwam en dan is er ook nog haar commentaar in de krant "hoe vaak haar buurt of nog beter zij zelf vergeten wordt door de politici want..." om het compleet te maken. Ik vond het altijd een beetje een gemakkelijk verhaal, voor de meer populaire kranten, maar hij doet het dus echt, en ook zonder journalist, maar misschien is dat omdat Freya niet mee was. Daarstraks belde hij aan mijn deur, samen met Daniël Termont en Tom Balthazar. Ik woon hier nu exact 4 jaar 6 maand en 24 dagen (ongeveer) en het is de eerste keer dat ze voor mijn deur staan. Eerlijk, ik ben er ook niet zo dikwijls op een zaterdagnamiddag en eigenlijk is het toeval, want ik ben gewoon efkes komen aanwaaien om een dringende mail te schrijven, en straks ben ik er ook al niet meer. Ze overvielen me een beetje, maar ook dat hadden ze voorzien, ze duwden me een naamkaartje en een antwoordkaart in de handen en als me later iets te binnen schiet kan ik ze nog altijd bereiken. Bel me, schrijf me, laat me vlug iets weten, wacht niet tot het verkiezingen zijn.

Deze morgen ben ik in Brussel examen gaan doen. Zo hoort het als men voor de staat wel werken: op een zaterdagmorgen in alle vroegte naar Brussel, opeengepakt als kuddevee in een auditorium vraagjes oplossen, in dit geval algemene kennis, kennis van het Nederlands en het Frans. Allemaal meerkeuze, de bijnaam van Eddy Merckx, welk Afrikaans land heeft de eerste vrouwelijke president, van wie is de mosselpot, van welke periode dateert de taalgrens, wat is de juiste chronologische volgorde van de volgende vier gebeurtenissen uit de Chinese geschiedenis, wie is David Cameron, wie oefent de federale wetgevende macht uit, welke overheersers kende België achtereenvolgens, wat is de chronologische volgorde waarin de volgende vier lidstaten toegetreden zijn tot de EU, wie componeerde de Johannespassie, welke kunststroming schuilt achter de volgende omschrijving, welk leger bevrijdde Auschwitz, waar is de Raad van Europa, in welke Europese stad werden de Europese grenzen vastgelegd na WOII, wat was Rwanda-Burundi voor België er zich kwam moeien,... Sommige dingen weet je, andere niet, sommige dingen wil je ook niet weten en bij nog andere zucht je eens diep omdat je van jezelf vindt dat je dat toch zou moeten weten.
Nadien werd er nog wat nagekeuveld. Ik weet niet of het toeval is, denk het eigenlijk niet, maar vrouwen lijken er geen problemen mee te hebben - toch niet voor zo'n dingen - om wat na te praten. Bij mannen daarentegen is het eerder competitie die overheerst. Toen ik mijn weg zocht naar het goede auditorium liep er ook een gast rond die duidelijk op zoek was, hij had een plannetje maar vertikte het om ook maar een woord te zeggen, terwijl ik spontaan in gesprek ben geraakt met een ander meisje. We hebben samen het lokaal gevonden, we hebben de weg gevraagd, ze heeft me de toiletten gewezen en ik haar de koffieautomaat, en we hebben elkaar ook succes gewenst.
Het examen zelf heeft niet zo lang geduurd, bij de Franse dierengeluiden herkende ik geen enkel werkwoord dus had ik nog uren kunnen tobben of het nu A, B, C dan wel D was, maar het heeft toch geen zin. Op zo'n moment ga je gewoon voort op je gevoel, een gokje. Nadien heb ik ook nog efkes in Elsene rondgeslenterd, stad waar ik had kunnen wonen als de dingen anders gelopen waren (of toch niet?). Deze middag besefte ik wel dat ik het ergens wel mis, de markt in het weekend rond de vijvers, waar ik voor ik uitgebreid in bad ging fruit, ontbijtkoeken en regelmatig bloemen kocht, de winkelstraat, met een paar toffe winkels die niet in handen zijn van de één of andere superketen,...