Het was de derde tweedaagse workshop in Wenen. De vorige keren was het koud en ik was dan ook aangenaam verrast om het zonnetje te zien. Dit soort reisjes wordt gemakkelijkheidshalve vaak afgedaan als snoepreisjes door collega's maar er wordt ook serieus gewerkt. Heel wat voorbereiding, intensieve discussies anderhalve dag lang (9 tot 5 en ook achteraf tijdens het eten), resultaten vergelijken, lastige vragen stellen en heel wat huiswerk. Afhankelijk van de vooruitgang is er de tweede namiddag altijd wel wat tijd om nog eens in de stad rond te lopen. De voorbije keren had de koude me eerder richting winkelstraten gedreven waar je dezelfde ketens vindt als in elke Europese stad van een zekere omvang.
Deze keer hadden onze gastheren op donderdagavond een geleid bezoek voorzien. Zo kregen we ook eens een ander Wenen te zien, natuurlijk kun je niet rond de tierlantijntjes de aanwezigheid van de Habsburgers kun je niet loochenen, maar het is allesbehalve een bezoek met Sisi of Mozart om elke hoek geworden. Er was ook het moeilijke WOII-verleden van Oostenrijk op de Judenplatz met het Holocaust-monument, een soort van bunker opgebouwd door boeken waarvan je de rug niet kunt zien, je ziet de bladzijden alsof te zeggen dat er geen communicatie is. Een deur zonder klink, geen weg terug... Het werd ook een bezoek aan een modern Wenen, met terrasjes en gezellige trendy restaurantjes, zoals het onze voor die avond. De gids had ons ook een paar DIY-tips meegegeven, zoals een gebouw met een rood-witte vlag aan de gevel heeft een culturele betekenis, vaak is het één van de paleizen van aristocratie die sosm de Habsburgers kwamen bezoeken in Wenen en dan niet in hotels verbleven maar in hun eigen paleis. Achter de stallen van de Habsburgers die juist buiten de stadsmuur werden gebouwd rond de vorige eeuwwisseling bevindt zich het MQ ofte Museum Quarter, waar jeugd en minder jeugd rondhangt en zont in de architecturale vlotten en flaneert. Ik kwam er op vrijdagmiddag terug om te genieten van mijn koffie op een terrasje omgeven door vrouwentongen. Ik had niet veel zin om nog rap rap van alles te proberen bezoeken, ook als was het mijn laatste keer in Wenen. Ik ben gewoon mijn neus achterna gelopen, de sfeer opsnuiven in het groen aan het Heldenplein aan nog maar eens een gebouw van de Habsburgers en mijn boekje lezen in het zonnetje. Efkes alle emoties laten bezinken voor ik me naar de luchthaven begeef. Voor de tweede maal gefouilleerd, ik ben echt wel gevaarlijk.