Gisteren namiddag:
- "Patricia, j'ai une question à te poser…"
Ik luister met een half oor en trek al meteen een bedenkelijk gezicht, kwestie van niet te enthousiast te doen.
- "Est-ce que tu parles l'anglais?"
Ik kijk de persoon van de communicatiedienst aan. Razendsnel werken mijn hersenen. Toch maar bevestigen, maar niet te enthousiast, want dit lijkt verdacht.
- "Oui,…" met een klein stemmetje.

Of ik morgen (vandaag dus) niet een delegatie uit Korea (Zuid-Korea, wel te verstaan, hoe grappig), kon ontvangen om eens van gedachten te wisselen over vrouwen en de arbeidsmarkt.
Mijn agenda voor deze namiddag was maagdelijk wit en de directie had haar al naar mij doorverwezen, geen ontsnappen aan dus…

Maar eigenlijk zijn zo'n opdrachtjes wel leuk, wat antwoorden op vragen, voor één keer zelfs geen presentatie moeten voorbereiden. Alleen kun je je afvragen waarom ze in godsnaam naar België komen, alleszins niet voor het weer.
Het was wel eventjes paniek toen bleek dat ze "ergens" in het gebouw waren maar niemand leek te weten waar. Maar uiteindelijk kwamen ze terecht, hadden we ons gesprekje en kreeg ik nog een souveniertje uit Korea, een waaier, zal mooi staan naast de koala die ik van een Australische delegatie kreeg…