Weekends zijn altijd wel een puzzeltje, een evenwicht vinden tussen familie, vrienden, huishouden, lief, werf, noem maar op.
Zaterdag was lief weer op de been, een dagje slapen had hem duidelijk deugd gedaan, de koorts was over en dus stond hij op de werf.
Zelf weet ik me aan de boodschappen, wat schoonmaken en 's namiddags van op een terrasje shoppende medemensen bekijken, koffie, praatje... Zelf kon ik ontsnappen aan mijn belofte van te gaan shoppen met een ex, bij een kop koffie kwam hij zijn buit tonen. Mannen in kleerwinkels, waarom hebben ze iemand nodig die enthousiast staat te doen...
's Avonds kon ik nog eens het fornuis opeisen en stond de ontdekking van een café op de agenda. Opatuur ziet er van buiten eigenlijk niet echt uit, maar nadat ik er geweest was voor een jazz-optreden wou ik het wel eens op een zaterdagavond zien. Het verbouwende koppel liet het afweten, nog maar eens zou ik bijna durven zeggen, maar het is ze vergeven. Een andere vriend had gezondheidsproblemen en een tweede was aan het verhuizen en kwam later om eigenlijk niet meer te komen. Enfin, gelukkig zijn er nog anderen en die kunnen getuigen: de afwezigen hadden ongelijk. Rustig, jazz,... Het was een memorabel moment want de spaghetti is er die avond van de kaart verdwenen, na 29 jaar...
Zondagochtend slapen we traditioneel uit, familie over de vloer,naar een cactus-tentoonstelling op de wijkfeesten in Mariakerke om de tijd te doden tussen een volgende afspraak. Don't ask, maar ik heb wel drie cactussen gewonnen... Het begin van mijn eigen collectie?