De omgekeerde wereld

Ik moet iets bekennen: mijn pa is informaticus. Al van zolang ik me kan herinneren doet hij iets met computers. Vroeger op school diende ik ...

Ik moet iets bekennen: mijn pa is informaticus. Al van zolang ik me kan herinneren doet hij iets met computers. Vroeger op school diende ik te zeggen dat hij programmeur was, later werd dat informaticus. Op de lagere school vond ik dat verschrikkelijk om te zeggen, het was ook zo'n beroep waar je je weinig bij kon voorstellen, niet zoals brandweer of dokter of bakker of ijscrèmeverkoper... Nu is dat waarschijnlijk anders, computers zijn geen vreemde dingen. De meeste kinderen kunnen er nu vlot mee overweg, soms vlotter dan hun ouders.
Toen ik klein was, zei een computer me niks. Enthousiast kleurde ik de ASCII-afbeeldingen van Bambi in en als iemand vroeg wat mijn papa dan wel deed op die compjoeters: ewel, die maakte tekeningen van Bambi en daarvoor moest hij naar Brussel gaan, heel ver. Vaak bracht hij ook papier mee naar huis, zo van dat lang kettingpapier met onbegrijpelijke tekentjes op, maar op de ommezijde kon je grote tekeningen maken. Nu weet ik natuurlijk dat daar programma's op stonden maar toen interesseerde mij vooral de lengte van die papieren. Voor de computer in de meeste huiskamers ingeburgerd was, kwam er bij ons al een computer binnen. Vol ontzag keek ik naar dat machien dat uit die grote doos kwam. Veel was er niet op te zien, een zwart scherm met een knipperend balkje maar als mijn pa de geheime code indrukte dan liepen er allerlei tekentjes over het scherm, soms minutenlang. Gefascineerd keek ik naar het scherm. Aanraken was absoluut verboden, spelletjes spelen, nooit gedaan behalve misschien het afschieten van vliegtuigjes enzo. De ene computer volgde de ander op, soms stonden er twee maar altijd was het verboden terrein.
In het middelbaar kregen we dan plots informaticales en mocht ik ook thuis wat oefenen. Maar meestal bracht dat problemen met zich mee. Mijn pa leek niet te begrijpen dat dat ding ook wel een eigen willetje heeft en ik echt wel niks verkeerd gedaan had. Op school lukte het wel, maar thuis altijd problemen. Later toen ik al aan de unief zat bracht hij een tweede exemplaar mee waar de kinderen op mochten oefenen, kwestie van zijn eigen pc af te schermen van allerlei fratsen. Soms kwam hij wel eens over mijn schouder mee kijken: tiens, grafieken in Excel, maar meestal bleef hij vloeken als het ding weer eens opnieuw geïnstalleerd moest worden.
Nu heeft iedereen zijn eigen computer maar onze pa blijft wel de vertrouwde helpdesk. Als we weer eens klagen dat het toestel veel tijd in beslag neemt, steekt hij gegarandeerd de schuld op het één of andere programma dat we geïnstalleerd hebben. Toen ik internet liet installeren, was hij ook niet te happig maar hij is me niet te hulp moeten komen schieten (alhoewel ik geen neen zou zeggen tegen wat extra geheugen, want dat ding is echt traag geworden).
Onlangs is hij bezweken onder de druk van mijn jongere zussen, vermoed ik, en heeft hij internet laten installeren. Toen ik hem aan de lijn had, was hij al aan het klagen.
"Ja, er zitten al virussen op, ik ben dat nu aan het scannen,..."
"Hoezo? Ben je zonder bescherming het internet op gegaan, geen programma dat virussen tegenhoudt?" Het klinkt bijna als de bloemetjes en de bijtjes.
"Ik ging dat wel eens installeren, zo dringend is dat toch niet. Trouwens de meisjes hebben er eerst msn enzo op geïnstalleerd..."
Ik kreun, dat klinkt slecht. Je kan even goed een pot honing klaar zetten.
"Tiens, het zijn allemaal cookies die de scan verdacht vindt, mag ik dat er uit zwieren? Ach, ja, je weet waarschijnlijk niet wat cookies zijn," zegt hij op een bedenkelijke toon.
"Dat zijn dingen die op je pc worden geïnstalleerd bij het bezoeken van bepaalde sites zodat die sites gegevens van jou onthouden en ze je de volgende keer niet meer moeten vragen in welke taal je wil verder gaan, bijvoorbeeld."
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn, ik hoor zijn mond bijna openvallen van verbazing.

Tja, pa, ik kan me soms verschrikkelijk ergeren aan dat ding, maar bepaalde dingen weet ik wel al. Gebruik nu maar dat programma op die site die ik je doorgestuurd heb...

You Might Also Like

1 reacties

  1. Of koop een Mac, pa. Ik heb mijn ouders ook overtuigd. Ik speel graag helpdesk, maar met antivirusprogramma's, antispyware, en des meer hou ik me niet graag bezig.

    Ik zal het vermoedelijk niet verder hoeven te brengen dan tonen hoe je een email verstuurt of leest, hoe je google gebruikt, en wat het verschil eigenlijk is tussen een url en een emailadres, en hoe je ze kan herkennen.

    lucky me :)

    BeantwoordenVerwijderen