Zes vrouwen, drie mannen, de zestig ruim voorbij...

De verhoudingen zijn gewijzigd, elke opmerking van de mannen wordt gewikt en gewogen, er wordt gelachen met hun grappen,...

Hun tafel trekt onze aandacht. Er wordt uitvoerig gekust bij het begroeten en getaterd zoals Spanjaarden er een patent op hebben. Wordt er iets gevierd of is het gewoon een dagje strand?

Dan valt ons oog op hun kledij. Sommigen hebben enkel een pareo over hun badpak getrokken, een enkeling slechts een badhanddoek. De jaren zijn duidelijk zichtbaar, uitdeinende lichamen, rimpels,... Toch laten ze zich niet zomaar kennen, hun kapsel wekelijks in de plooi gelegd door hun kapper. Koket als ze zijn kan make-up natuurlijk ook niet ontbreken. Maar hun lippenrood schreeuwt het uit, hun oogschaduw is een te sterk contrasterende laag op een kleurloze achtergrond.

Ze zijn natuurlijk niet de enige die niet altijd goed weten wat te dragen of te combineren. Ik kan me ergeren aan gekleurde strings onder witte broeken, slecht zittende bh's waardoor de vrouw in kwestie plots vier borsten lijkt te hebben, te kleine kledij en een klassieker: kousen (ongeacht de kleur) bij sandalen.