5 jaar bakstenen

Dit weekend waren we uitgenodigd om de nieuwe woonst van vrienden te gaan bekijken en ik hoop en vermoed dat er binnenkort ook elders wel ee...

Dit weekend waren we uitgenodigd om de nieuwe woonst van vrienden te gaan bekijken en ik hoop en vermoed dat er binnenkort ook elders wel een uitnodiging te verwachten valt (hint). Ik kwam ook een bloggend koppel tegen naarstig op zoek naar een huis, gewapend met een schriftje zoals het hoort en ook elders in de blogosfeer kriebelt het of toch niet.

Zo vijf jaar geleden zat ik bij de notaris zenuwachtig te wezen in de wachtkamer. Het duurde lang, te lang... De verkoper kwam me waarschuwen, de eigenaars maakten er een probleem van dat ik al in het huis was geweest. Maar hij kon me gelijk geven. Mijn huurcontract liep ten einde en het immokantoor had me de sleutel gegeven om mijn gerief te plaatsen. Uiteindelijk heeft de notaris de knoop doorgehakt. Aangezien ik al braafjes de elektriciteitsmeter had opgetekend moest het koppel daar maar genoegen mee nemen en dat we dat eens in onze eigen tijd regelden. Ik weet niet goed wat er allemaal gezegd is maar ik heb minstens een uur moeten wachten en de notaris was heel kort tegen het koppel. Hij heeft de verkoopsakte op een holletje afgewerkt en pas daarna mijn lening. Maar zo ben ik al vijf jaar eigenaar van mijn woning, zeg ik dan als ik optimistisch wil zijn of ook nog ben ik al vijf jaar aan het afbetalen als ik in een meer pessimistische bui ben.

Het vinden van het huis was niet echt een probleem. Een vriend had kort voordien een appartement gekocht en overtuigde me ervan dat het echt goedkoper uitviel op lange termijn. Ik wou het wel eens een maandje proberen en dus liep ik van tijd tot tijd eens rond in de stationsbuurt (want ik pendel) en liet ik mijn ma de telefoonnummers in de streekkrant bellen. Ik heb welgeteld twee huizen gezien. Het eerste was niet echt mijn ding, het tweede was een toevalstreffer. Ik liep dus rond in de stationsbuurt, zag een huis met een afschuwelijke perzikkenkleur in de living maar voor de rest wel doenbaar en belde dus het immokantoor zonder eigenlijk te weten wat ik kon lenen. Dus op hun aanraden trok ik maar eerst naar de bank. Ik was nogal trots op mijn spaarboekje maar de ontnuchtering was er gauw: genoeg voor notariskosten en dergelijke, 100% lening. Het huis viel duidelijk buiten mijn budget en ik ging mijn zoektocht al verder zetten met een realistischer bedrag in mijn hoofd. Mijn ma drong echter aan dat ik het immokantoor belde om te zeggen dat het niet door ging, wat ik nogal overbodig vond aangezien er toch nog niks afgesproken was. De vrouw aan de andere kant van de lijn informeerde vriendelijk waarom ik niet meer geĆÆnteresseerd was en wist me te vertellen dat de prijs verlaagd was tot bang! juist binnen mijn budget. Zelfs de verkoper was nog niet op de hoogte of ik geĆÆnteresseerd was om het te zien? Nou en of, zo dicht bij het station, dit was een buitenkansje.

Ik heb mijn pa opgetrommeld, die is komen kijken. Er was wel wat werk aan, de vorige eigenaars waren begonnen om de slaapkamer te renoveren maar waren blijven steken op een kader op het plafond en een halve planchettenmuur. Het dak moest binnen de komende jaren wel eens vernieuwd worden en dan kon er een kamer bij gemaakt worden, maar wel dubbel glas, een recente keuken met vaatwas, een tuintje,... Mijn pa informeerde gsm-gewijs eens bij een collega die hij kende die ook in de buurt van het station in Gent op zoek was geweest en het uiteindelijk opgegeven had en die nam alle twijfel weg. Voor dat bedrag, kopen! Ik ging opnieuw binnen waar de verkoper bij een andere vrouw stond die wanhopig probeerde om haar vriend te bereiken en me bijna doodbliksemde toen ik zei dat ik het nam. Hoop en al een halfuurtje om alles te bekijken en een beslissing te nemen waar ik gebonden aan ben voor de komende twintig jaar.

Als ik het zo vertel klinkt het simpel maar dan laat ik gemakkelijkheidshalve achterwege dat het koppel een hoger bod heeft gedaan, dat de verbouwingswerken nog steeds bezig zijn (of eigenlijk al een jaar stilliggen), dat de vaatwas niet werkt, dat mijn keuken, het bijgebouw in feite ook wel een nieuw dak kan gebruiken, onbegrip bij sommige mensen, frustratie bij de bank,... en nog een pak ergernissen die ik wel eens opspaar voor een andere post of eerder in het meervoud.

You Might Also Like

0 reacties