Bij mijn vorige werkgever was het altijd koud, winter zomer, altijd een t-shirt met lange mouwen of een pull achter de hand. Bij mijn huidige werkgever is het warm, te warm naar mijn mening, met zweetvlekken kan ik niet denken en toen ik mijn lade met t-shirts opentrok, bleek het aantal t-shirts met korte mouwen dat nog niet al te erg afgewassen is aan de beperkte kant. Bovendien heeft mijn nieuwe chef wel smaak, niet zoals de vorige die zijn collectie samenraapte bij spullenhulp, zoals een ex-collega opmerkte.

De vergadering was lastig, zoals steeds wanneer blijkt dat ik besef dat ik de materie nog niet voldoende onder de knie heb en ik ongeduldig op mijn stoel zit te wiebelen. Ik besloot maar om een lange middagpauze te nemen en een paar extra t-shirts op te snorren in de Nieuwstraat.

In een winkel waar verkoopsters hun hulp nog aanbieden liep ik tussen de rekken te snuffelen. Ondertussen had ik elke verkoopster al vriendelijk toegeknikt, maar ik was er nog niet echt uit. Het bloesje was wel mooi, misschien een beetje duur, maar zeker geen zwart het kleur dat mijn liefste het liefst uit mijn kleerkast zou bannen.

Dan maar naar het paskotje. Een vrolijk kleurtje met een motiefje, een vrouwelijk model waar mijn borsten wél leken in te passen, zonder dat ik direct twintig kilo dikker lijk of zonder dat het lijkt alsof ik geen adem meer krijg. Ik twijfel nog een beetje. Wat uitzonderlijk is, meestal weet ik wat me staat en wat niet en is de knoop op één twee drie doorgehakt. Nu stond ik wat te weifelen, niemand om het te vragen. Ik kom het paskotje uit.

"Bonjour madame, ça vous va?"
Ik haal mijn schouders op. Ze kijkt me monsterend aan.
"C'est votre taille..." Sommige verkoopsters verstaan de kunst om aan te voelen wat ze moeten zeggen. Maar ik wist wel dat ze gelijk had, in vergelijking met vorig jaar ben ik een maatje minder en soms is dat nog wat wennen. Ik bekijk mezelf nog eens in de spiegel, zoek hulp bij mijn spiegelbeeld.
"Vous pouvez toujours mettre un top si le décolleté vous gêne..." Ik kijk haar verbaasd aan, is dat dan nodig?
"Si cela vous gêne bien sûr, mais cela ne me gêne pas..." Ze strikt het lintje dat zich onder mijn borsten bevindt en raakt ze hierbij vluchtig aan. Ze bevindt zich nu heel dicht bij me. Ik kijk haar diep in de ogen, de spanning is te snijden. Ik geef me over en begeef me naar de kassa, overtuigd van mijn aankoop.