Wat ik tof vond aan mijn vorige job, buiten een hele hoop andere dingen, was dat ik ook iets meer te weten kwam van wat er leeft in de andere helft van het land. Ik kon op het werk aankomen, me van geen kwaad bewust en binnen de kortste keren horen dat in de kranten van de andere landstaal dit of dat schandaal was opgedoken. Ik leerde ook een hoop FC's kennen (francophones connus), net als hun liefdesleven en grote en kleine beslommeringen. Van mijn kant bracht ik mijn collega's op de hoogte van het reilen en zeilen in het noorden van het land. Menig kantinebezoek leidde tot boeiende discussies, een ware uitwisseling van faits-divers en geruchten. Maar met leuke echo's in mijn cd-kast (été 67, Arabanda om er maar paar te noemen).

Dit stukje van mijn job wou ik liever niet kwijt en toen ik in de vacature van mijn huidige job een federaal project met mijn ex-collega zag blinken hielp dat wel in het nemen van mijn beslissing. Een keer per week word ik gebrieft over de nieuwsfeiten, groot en klein, in het andere landsgedeelte. Maar tijdens de vergadering word ik nu plots aangesproken over uitspraken, ideeën etc. van politici waar ik me niet echt kan in vinden. Regionalisering om het ding niet bij naam te noemen. Wat ik echter niet voorzien had, was de heftigheid waarmee ik erover aangesproken werd. Op politiek vlak worden beslissingen genomen en als ambtenaar sta je nogal eens voor voldongen feiten. Als nieuwkomer weet ik ook nog niet steeds wat er beslist is, laat staan door wie, maar dat neemt niet weg dat ik er zit als "vertegenwoordiger van" en dus een hoop heftige reacties over mij kan krijgen. Vorige week kreeg ik reeds mijn deel, gisteren was nog een stuk erger. De tranen welden bijna op en even twijfelde ik of ik de vergadering gewoon ging verlaten. Ik deed toch mijn mond niet open, voornamelijk omdat ik geen olie op het vuur wou gieten. De grappigste reactie kwam van mijn ex-collega. "Stop met haar lastig te vallen, elle est Bruxelloise..." De voorzitter van de vergadering probeerde nog de gemoederen te sussen met "de beslissing is genomen dans l'intérêt de la Belgique"...

Het was een zure appel om door te bijten maar het is ook zo terecht, we weten veel te weinig wat echt leeft in het andere landsgedeelte en gaan dan maar af op vooroordelen die wijd verspreid worden in de media. Natuurlijk zijn er verschillen maar maakt dat geen deel uit van de rijkdom. Een initiatief als Toernee Generale van de KVS met het Théatre national is gewoon noodzakelijk en moet ook vaker kunnen. Op dat gebied heeft de KVS trouwens mijn hart gestolen: theatervoorstellingen die boventiteld worden, communicatie in meerdere talen,... inspelen op de context van een meertalige hoofdstad in plaats van zich te verschansen in een ivoren toren. Gisteren, na mijn woelige vergadering, had ik trouwens tickets voor een try-out van een Franstalige stand-up comedian dankzij mijn krant.

In een spektakel van twee uur nam ...Sam Touzani ons mee in zijn zoektocht naar zijn identiteit als migrant van de tweede generatie waarbij hij inspeelde op de actualiteit, taalgevoeligheden,... Hij goochelde met wooordspelingen, waarbij mijn kennis van het Frans al wel eens tekort schoot maar dan kon ik terug vallen op de boventiteling of ging het om een Brusselse uitdrukking. Hij vermengde alles met een streepje muziek zodat hij zijn talent als danser nog eens uit de kast kon halen (als ik het goed voor heb, was hij dat trouwens in een vorig leven). Soms raakte hij een gevoelige snaar, maar altijd werd alles gerelativeerd met de nodige humor en zelfkritiek. Een van de dingen die me bij gebleven is hoe hij aan de ingang van een discotheek in "landelijk Vlaanderen" zich binnen probeerde te praten met een handvol Nederlands en hoe hij daarna dat vertaalde voor de "incompetente Franstaligen in de zaal". Echt een absolute aanrader!! Dans l'intérêt de la Belgique