In oktober staat Gent voor filmliefhebbers synoniem voor filmfestival. In het begin toen ik in Gent vertoefde had ik dat zo niet begrepen. Ja, gedurende het jaar kon je mij regelmatig in de Skoop of de Sphinx aantreffen, maar het filmfestival liet ik eerder aan me voorbij gaan. Ik herinner me één enkele uitzondering, toen ik me op sleeptouw liet nemen door iemand die zich had laten bekoren door de glitter en glamour die je volgens medialand dezer dagen volop aantreft in Gent. Uiteindelijk werd het een kostuumfilm in de namiddag, want we waren rijkelijk te laat om echt iets te proeven van het ruime filmaanbod.

Oktober werd voor mij pas echt geassocieerd met films, toen ik ging werken. Zo wat een jaar voordien, toen ik me voor mijn vakantiejob moederziel alleen terugvond in een stad die ik niet herkende had de no-butterfly-man mij aangemaand om op stap te gaan. Gekluisterd aan zijn bed door een operatie overtuigde hij me langzaam maar zeker. Ik ging tijdens het academiejaar toch ook regelmatig naar de cinema? Wat hield me dan nu tegen? Zo ontdekte ik dat er niks engs aan is om in je eentje naar de bioscoop te gaan.

Toen ik de studentenbuurt achter me liet, had ik tijd om me een programmaatje filmfestival samen te stellen. Ik kon zelfs eens gek doen en twee films na elkaar bekijken! Met vrienden als het kan, maar hun afwezigheid is niet langer een excuus om een film te missen. Ondertussen heb ik jaarlijks een afspraak op het filmfestival. De eerste dag dat het programma uit is doorloop ik de lijst met films. Aziatische films laat ik links liggen wegens weinig positieve ervaringen in het verleden, bij Zweedse of Deense films twijfel ik geen twee keer. Heel wat van die films komen achteraf nooit meer in de zalen en ook op dvd zijn ze niet steeds terug te vinden of pas jaren na datum. Et rigtigt menneseke (ook wel Truly humanis er zo eentje. Dankzij een vriend kon ik deze prachtfilm gratis bewonderen tijdens het filmfestival, vele jaren terug, maar pas x aantal maanden terug zag ik hem in de dvd-theek.

Sowieso voorzie ik een dagje verlof tijdens het filmfestival, zodat ik er een lange filmdag van kan maken en profiteren van de korting overdag. De sfeer is ook anders. De korting die ik via mijn werkgever krijg is handig meegenomen, maar lang niet voldoende. Bovendien moet ik de tickets aanvragen voor ik het programma ken waardoor ik eerder voorzichtig ben geweest (nota aan mezelf voor volgend jaar).

De eerste dag van de verkoop van de tickets stond ik tien minuutjes na opening ter plaatse en ik was lang niet de enige. Iedereen had een lijstje bij, sommigen mooi uitgetypt, anderen gewoon een paar kruisjes op de overzichtspagina’s van het programma. Maar liefst drie kwartier heb ik aangeschoven maar dit zijn de films die ik ga zien:

11/10: Montag kommen die fenster: een Duitse film, maar sinds Gegen die wand en The edukators heb ik mijn vooroordelen tegenover Duitse films moeten herzien. Mijn liefste probeert zich een plaatsje te veroveren bij de film over de Pixies en nadien komt hij me vergezellen voor mijn tweede film: Bye bye Berlusconi.

14/10: Lucy: ook al Duits en ook al een vrouw met een persoonlijkheidscrisis. Nadien Liv (ofte Twinkle twinkle little star): een Deense film.

16/10: Mijn dagje verlof om Wristcutter’s: a love story en Lie with me te gaan zien.

17/10: El método, de tweede film met mijn liefste, een Spaanse film over solliciteren, als dat maar geen slecht voorteken is.

18/10: Frozen city: een Fins eerbetoon aan Taxi driver, volgens het programmaboekje.

19/10: Tomorrow morning (Sutra ujutru): een Servisch liefdesdrama over en migrant die na twaalf jaar in Canada terugkeert in zijn geboortestad om er te trouwen.

21/10: Knallhart (Tough enough): nog maar eens Duits en donker en Red road: een film over bewakingscamera’s.


Mijn liefste was redelijk overwelmd door al dat filmgeweld. Hij wou wel mee, een keer of twee. Wat ik wel kan begrijpen, bovendien hebben we ook niet altijd dezelfde smaak als het op films aankomt. Tijdens de aktiefilm maandagavond heb ik er mijn boek maar bij genomen. Gelukkig heb ik in de samenstelling van mijn programma rekening gehouden met zijn werfactiviteiten op zaterdag, zijn avondles, onze danslessen,… anders werd hij een filmfestivalweduwenaar. Ik troostte hem: mijn filmhonger is redelijk beperkt tot die weken in oktober, tijdens de andere maanden voed ik me met dvd’s en het programmeren van mijn video aangezien de films die ik wil zien meestal een gat in de nacht worden uitgezonden. En als verweer riep ik zijn concerthonger in, die wordt het hele jaar gevoed (en soms ook wel de mijne, moet ik toegeven).



Dankzij een berichtje op de blog van deze filmliefhebber zijn er nog twee keer twee gratis tickets bijgekomen. Nu nog wat tips sprokkelen...

Update: De keuze van mijn liefste: A guide to recognising your saints, wat ik wel zie zitten en de titel van de tweede film ben ik al weer kwijt, behalve dat er een zanger in mee doet en het in de Vooruit is...