En waarvoor?

"Het is zover, ik ben verliefd." Hij zegt het met de nodige dramatiek terwijl hij neerploft in de zetel tegenover mij. Ik kan zo v...

"Het is zover, ik ben verliefd." Hij zegt het met de nodige dramatiek terwijl hij neerploft in de zetel tegenover mij. Ik kan zo voorspellen wat nu zal volgen: een lofzang op de kleine kantjes van de vrouw. Ze zal hem niet begrijpen. Ze zullen vervallen in routine. Ze zal hem proberen te veranderen en uiteindelijk zal hij het opgeven. Achterblijven met de zoveelste teleurstelling.
"De miserie kan dus beginnen?", vat ik samen voor hij verder kan gaan.
"Inderdaad, waar ben ik aan begonnen..." en dan begint het relaas. Hij is haar tegengekomen op het werk (o die principes) en liet zich compleet overdonderen. Weg met alle rede! Wat dus volgt is een verhaal waar de chronologie mank loopt, hilarisch beschreven en doordrongen door zelfironie van iemand die berust in zijn lot en toch durft te hopen dat het deze keer anders is, against all odds. Het klinkt als een verhaal dat mijn vriendinnen al minstens een paar keer tot vervelens toe van mij gehoord hebben. Ik kan mijn glimlach moeilijk verbergen als die gedachte mijn hoofd doorkruist.
"Ja, lach maar..."
Hij misinterpreteert de glimlach rond mijn lippen. Tegen beter weten in, Oscar Wilde* in gedachten, handelen op het ritme van de hartslag, luchtkastelen bouwen op half begrepen woorden, alle redelijke opmerkingen wegslikken, doof voor de raad van vrienden,...

En waarom?

Het is de enige manier om haar tegen te komen, de liefde met een grote L.




*Liever iets doen waar je spijt van krijgt, dan spijt te krijgen van iets wat je niet deed.

You Might Also Like

1 reacties