Ondertussen in de slaapkamer

Aida, de kat van mijn liefste is niet dom. Oh nee... Als we willen gaan slapen, vinden we ze op de zetel, opgekruld in mijn vest. Ze slaapt ...

Aida, de kat van mijn liefste is niet dom. Oh nee... Als we willen gaan slapen, vinden we ze op de zetel, opgekruld in mijn vest. Ze slaapt de slaap der onschuldigen of het lijkt toch zo. Mijn liefste gaat overstag. Haar verbanning uit de slaapkamer wordt bij deze opgeheven. De slaapkamerdeur blijft weer open en de kat kan weer vrij in- en uitlopen. Het mag gezegd, ze houdt zich ook heel rustig. In het midden van de nacht sluipt ze het bed in, parmantig loopt ze even rond voor ze haar neus tegen mijn wang duwt om te controleren of ik wel slaap. Even vleit ze zich op het donsdeken. Maar een kat is een nachtdier en 's nachts is ze heer en meester in huis. Ze houdt zich rustig op haar nachtelijke ronde, maar ze kan niet vermijden dat ik "iemand" hoor rondlopen. Een onbehaaglijk gevoel. Ik kruip dieper weg onder de dekens. Op maandagmorgen komt de wekker altijd te vroeg en ik wil er nog even niet aan denken. Tot mijn verbazing wacht Aida braafjes op haar krabpaal als ik naar de badkamer strompel. Op zondag springt ze meestal wild op het bed, om een plekje te veroveren ergens op mijn buik. Luid spinnend duwt ze haar kopje tegen mijn neus zodat ik wel wakker moet worden. Mijn liefste bekijkt het meestal mokkend: "en wie geeft jou altijd eten?"

You Might Also Like

0 reacties