B.M.

Hij leunde voorover en richtte zich tot het publiek. Hij werd het hoofdpersonage van het boek dat hij ons wil aanraden. Hij beschrijft de ...

Hij leunde voorover en richtte zich tot het publiek. Hij werd het hoofdpersonage van het boek dat hij ons wil aanraden. Hij beschrijft de situatie. Alle aandacht is op hem gevestigd. Wij zitten samen op het strand, horen de zee bruisen daar in Zui-Afrika als het onheil losbarst. Hij leest het bewuste fragment. Een golf van medeleven door de zaal. De andere uitgenodigden hingen eveneens aan zijn lippen. Hij haalt er nog een ander boek bij, iets van Coetzee, ook al een Zuid-Afrikaan. Als contrast leest hij een ander fragment. Na de lyrische bescrhijving van de streek door Coetzee horen we nu de verveling van het hoofdpersonage. Zijn stem verandert van toon als hij het verhaal verder zet. Hij onderbreeekt het verhaal. Wij hangen aan zijn lippen, in Zuid-Afrika en in de balzaal van de Vooruit. "Dit was mijn boek van 2005. Het is redelijk onopgemerkt voorbij gegaan. Maar ik stond voor mijn boekenkast en de keuze was duidelijk." Zijn pleidooi wordt beloond met spontaan applaus en heel wat mensen noteren de titel en schrijver.

You Might Also Like

0 reacties