Zo lief...

Na het dansen trokken we naar de Video voor een optreden van the bony king of nowhere . Een meisje sprak me aan. "Ik heb jou nog gezien...

Na het dansen trokken we naar de Video voor een optreden van the bony king of nowhere. Een meisje sprak me aan. "Ik heb jou nog gezien..." Ik haal mijn schouders op, het overkomt me nog en vaak vergissen mensen zich dan. Bovendien hebben ze op de dansclub het artikel op het Project ontdekt en de auteur, waardoor ik me een beetje te veel bekeken voelde en dus heb ik niet meteen zin in dit type gesprek.
"Jullie waren ook op het concert van Sophia in de Vooruit," houdt ze vol.
Tja, dat kan ik niet ontkennen. "Wij stonden schuin achter jullie, aan de rechterkant", gaat ze verder, "en langs de andere kant stond een groepje luidruchtige West-Vlamingen." Het zou heel goed kunnen, maar ik heb ze niet gezien of toch niet onthouden dat zij er was. "Ik zei het tegen mijn liefje maar hij herinnert het zich niet." Ik krijg bijna visioenen over achtervolgingsscènes enzo. "Ik herinner me jullie omdat jullie zo lief tegen elkaar waren. Jullie pakten elkaar af en toe eens vast en kusjes enzo. Je kon zo zien dat jullie het goed hebben samen. Echt heel intens. En ik vind dat tof, kijken naar mensen die gelukkig zijn... dan geniet ik zo een beetje mee, begrijp je?" En daar stond ik met mijn mond vol tanden. Ik stamelde nog "dank je" omdat ik echt van mijn melk was...en toen moest het optreden nog beginnen.

You Might Also Like

0 reacties