Dit weekend is het magazine van de krant omgedoopt in eco-magazine want ecologie is hip en trendy. Recyclage is in. Design met biologische stoffen, gebruik van oude materialen, vintage. Leonardo Di Caprio doet het al. Hij is dan ook een eco-celeb, maar lang niet de enige. Ook Georges Clooney en Christina Aguillera droeg de outfits van Deborah Lindquist. Hip ecologisch bewustzijn. Eco-chic. Niet om in te zijn, maar omdat het moet. Het wordt tijd dat we het beseffen en al.

Ik blader wat verveeld verder. Ik hou niet zo van het opgestoken vingertje. Ik probeer bewust te leven: lokale groentjes van het seizoen, liefst met mijn eigen winkeltas bij de groentenwinkel op de hoek. Ik ga werken met de trein, sorteer mijn afval, maar natuurlijk ik woon alleen wat heel zwaar doorgerekend wordt in mijn ecologische voetafdruk. Ik blader wat verder en plots krijg ik een flash van Bart Peeters en Bea Van der Maat, die waren toch ook hip en trendy zo ergens eind jaren tachtig, begin negentig in hun no time to waste t-shirt van Greenpeace. Toen was het toch ook de hoogste tijd? We zijn twintig jaar verder en voeren nog steeds de discussie over kernenergie. Wat is ondertussen met al dat engagement gebeurd? Overal waar je keek hadden mensen zo'n t-shirt aan en de mond vol van "de toekomst van onze kinderen"?



Zou het kunnen dat er plots iets anders was waar we ons met zijn allen druk om hebben gemaakt? Antiracisme, holebi-rechten,... Dat dit dan weer hip en trendy was?

Laten we dan hopen dat ecologie lang genoeg trendy blijft zodat onze politici een paar belangrijke maatregelen kunnen nemen en ook eens aan hun eigen verantwoordelijkheid denken. Wat bijvoorbeeld met zonnepanelen op overheidsgebouwen?