Joëlle

Op de eerste pagina van mijn krant in het cursiefje van Hugo Camps krijgt Joëlle een heuse liefdesverklaring te verwerking. Ik citeer maar ...

Op de eerste pagina van mijn krant in het cursiefje van Hugo Camps krijgt Joëlle een heuse liefdesverklaring te verwerking. Ik citeer maar even: "Ze hoeft alleen maar het zijraampje van haar auto neer te laten, en ik ben klaarwakker. Dat waas van misprijzen over het geizcht, die glaciale blik, het pruilmondje vlezig als een perzik: heerlijk! Misschien is ze wel een bimbo-feministe, zeker geen zweefmuts. De enige vrouw in de mannenclub van Hertoginnedal. Maar zo superieur."

Ik kan hem eigenlijk alleen maar bijtreden. Ik zie ze graag bezig. Zo overtuigd, nog maar eens citeren: "ze incarneert de weerbaarheid van de minderheid, met welhaast Balkanachtige furie. Lady van het Njet."

Ik heb de eer gehad om haar te ontmoeten, in wat nu een ver verleden lijkt, toen ik in vrouwenkringen een studie ging voorstellen en ze ook bij de cDH-vrouwen wouden weten hoe het nu zat met vrouwen op de arbeidsmarkt. Het is een schat van een vrouw, heel warm, absoluut niet de feeks waar ze wel eens voor afgeschilderd wordt. Ik vond haar uiterst charmant en handig hoe ze de feministen met kleine d of naam in twee delen te woord stond, op een heel open manier. Ja, ik ben een fan!

You Might Also Like

0 reacties