Vrienden van de poëzie

Zo begon de meneer die Bernard DeWulf moest vervangen tijdens de eerste sessie van dichter aan huis . Het was een zonnige zondag en we zaten...

Zo begon de meneer die Bernard DeWulf moest vervangen tijdens de eerste sessie van dichter aan huis. Het was een zonnige zondag en we zaten in een gerestaureerd koetshuis met tuin waar heel wat vrienden van de gastvrouw rondliepen. Ook een poes. Een uurtje later zaten we alweer in een ander huis, de kat kwam bij haar baasje op een bankje zitten, maar ze hield niet van applaus. Nog een uur later zaten we bij de buren om Peter Verhelst aan te horen. Toen liep er een grote hond bij en had alles iets gemaakt. Raar, hoe je zo bij huizen kunt binnenkijken. Het leek hem de hel om te doen wat wij deden. De woordenstroom werd me ook wel iets teveel. Ik had zin in het zonnetje op een terras. Het werd de Mosquito om de overdosis aan schoonheid te verdrinken in een glas zoete witte wijn. En als afsluiter gingen we Ilja Leonard Pfeiffer zien in het Poëziecentrum.

Hij: "Poëzieliefhebbers zijn toch niet zo voor duurzaamheid?"
Zij: "Hoezo?"
Hij: "Al die huizen, wel chique maar vaak enkelvoudig glas,..."
Hij: "Ze hebben meestal wel een poes, als ze een hond hebben, hebben ze dubbelglas, maar toch niet veel gevoel voor poëzie."
Zij: "Hoezo?"
Hij: "Allez, wat was dat nu voor een vraag, het was zelfs geen vraag..."
Zij: "Vond je het mooi?"
Hij: "Ik vond de huizen mooi?"
Zij: "Ja, maar de woorden..."
Hij: "Bwa, het is zoals Peter Verhelst zei, na drie woorden kan ik niet meer volgen. Maar die kleur in die kamer vond ik wel mooi..."

You Might Also Like

0 reacties