Leven na Suede

Met de uitverkoop van de Music Mania (en ik had een vip uitnodiging, jawel) kwam de Sint wel heel vroeg dit jaar. Er was één schijfje waar i...

Met de uitverkoop van de Music Mania (en ik had een vip uitnodiging, jawel) kwam de Sint wel heel vroeg dit jaar. Er was één schijfje waar ik wat stond over te twijfelen, ik ben het zelfs achteraf moeten gaan opvissen. Paniek, want ik dacht dat het ondertussen weg was. Mijn lief keek bedenkelijk. "Brett Anderson?" "Tarara," zei ik, "de zanger van Suede natuurlijk." Daar had mijn lief niet van terug. Kon hij veel weten dat ik toen in die wei in Torhout betoverd ben? Brett kronkelde rond zijn micro, bespeelde het publiek en tussen twee liedjes door gaf hij zijn crew ervan langs dat het niet schoon meer was. Onuitstaanbaar vond ik hem, maar ik kon mijn ogen niet van hem houden. En nu zit hij in mijn oortjes, zowat elke dag op de trein, vastgeroest op mijn ipod.

You Might Also Like

0 reacties