wisselvallig

Het was me het weekje wel. Op professionneel vlak was het rustig, weinig echt dringende opdrachten en dat was maar goed ook want ik had er a...

Het was me het weekje wel. Op professionneel vlak was het rustig, weinig echt dringende opdrachten en dat was maar goed ook want ik had er absoluut geen zin in. Het mocht dan wel rustig zijn, er stond toch heel wat op het spel. Aangezien er steeds is gezegd dat ik in het nieuwe jaar in mijn nieuwe team ging zitten, werd het tijd dit te regelen. Ja, mijn lieve collega's hebben mij al verwelkomd, ik mocht ook nog gaan eten met mijn oude collega's. Al bij al is oud en nieuw hier relatief. We blijven in dezelfde afdeling zitten en aangezien we geen eigen bureau hebben, komt er ook geen fysieke verhuis bij kijken.
Maar deze week kwam dan het langverwachte overleg met de grote baas en mijn (nieuwe) team over de plannen voor dit jaar. Welke opdrachten staan ons te wachten? Hoe kunnen we die realiseren? Het blijft een beetje aftasten omdat de opdrachten in ons team nogal verscheiden zijn, erfenis van meerdere teams etc. Ik verwachtte nogal wat van het overleg. Ik was niet uitgenodigd geweest bij de vergadering van mijn (vorig) team maar had positieve feedback op mijn projecten gehoord, dus verwachtte ik dat hij die lovende woorden nog eens ging herhalen. Niks van dat alles, op een vergadering van twee uur heeft hij met moeite vijf minuten vuil gemaakt aan mijn opdrachten. En het bleef onduidelijk, volgens het organigram wordt het een taak voor ons maar de persoon die het jaren gedaan heeft en het ook zou willen blijven doen blijft in het andere team. Een collega vatte het mooi samen: "waarom zat je daar nu eigenlijk?"
Midden in de week ging mijn team in afzondering, brainstormen, plannen maken, het nieuwe jaar voorbereiden. Mijn opdrachten kwamen aan bod, we probeerden raakvlakken te vinden. Ik kreeg een heel toffe opdracht toegewezen met veel cijfertjes waar ik een andere collega mee ga helpen. Een goed gevoel dat ik liefst zo lang wou bewaren, alleen had ik vrijdag weer overleg met het afdelingshoofd en de teamverantwoordelijkheden over de concrete verdeling van de taken en wat ik nu zou doen. En toen werd het echt duidelijk: ik word verantwoordelijk voor het project, en ja, we gaan samenwerken natuurlijk, maar ik word wel verantwoordelijk. Ik mag nog een hoop dingen erbij doen, heel veel werk eigenlijk, te veel voor één persoon misschien bijna zeker, maar als het zo ver is beloven ze mij hulp. Het belangrijkste is echter: ik was zo content. Eindelijk wordt alles duidelijk en hoef ik geen spijt meer te hebben dat ik op mijn vorig werk ontslag genomen heb en niet de andere oplossing gekozen en geen spijt meer omdat ik toch niet op die vacature die met heel veel nadruk in mijn handen werd geduwd gesolliciteerd heb.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Ik ben echt blij voor jou, Patricia! Als je zo content kan zijn in je werk, en je zo amuseren, da's fantastisch he!

    BeantwoordenVerwijderen