Af en toe hoor ik iets naar beneden donderen. Of vloeken, dan krijg ik schrik. Als ze boren rammelen de vensters in mijn badkamerdeur. Het blijft met een klein hartje dat ik de geluiden aanhoor. En ook met een beetje spijt. Toen ik hier mijn intrek deed, was mijn budget op. Er was nog geld voor huisraad en verf maar daarmee was de kous af. Nu meer dan zes jaar later is de badkamer en keuken* echt wel uitgeleefd. Vorig jaar was er de hoop en het grote centenplan, maar toen de architect afhaakte verdween de moed me in de schoenen. Maar nu voel ik dat het tijd is voor actie.


*De keuken van een tijd terug is de keuken in Mariakerke, bij mijn allerliefste.