Het thema van de dag heeft – voor zover ik kon merken – al heel wat verzuchtingen opgeleverd, weinig huisvrouwen tussen de bloggers heb ik de indruk. Ik ga hier niet mijn steentje bijdragen met een lijstje van huishoudelijke taken, maar wel een verhaal uit mijn kindertijd vertellen dat me altijd is bij gebleven.
Mijn ma werkte als alleenstaande moeder voltijds, ze moet het niet gemakkelijk gehad hebben met twee kinderen, maar ik heb haar zelden weten klagen. Een grote hulp in het huishouden was ik niet, altijd met mijn neus in een boekje, op een verdwaalde keer na toen ik op een halve dag het hele huis onder handen nam omdat de juffrouw op school gezegd had dat we zo geld konden inzamelen voor het goede doel. Ik kwam van een kale kermis thuis, maar dit terzijde.
We waren uitgenodigd om te nieuwjaren bij haar doopmeter, een oude jongedochter, zoals dat heet. Het was mijn minst favoriete plaats om te gaan, alles was er keurig net en niet op kinderen ingesteld. Daarenboven vond mijn ma het niet beleefd om een boek mee te nemen, we moesten manieren leren en ook met dergelijke visites leren omgaan. Zelf zag ze ook tegen die verplichte bezoekjes op, en waarschijnlijk konden wij als excuus dienen om het niet te lang te trekken. Op zo'n keer doet ze haar beklag bij haar doopmeter over mijn leeswoede. Daarbij wou ze de steun van de oude vrouw oproepen door te verwijzen naar wat vrouwen in hun latere leven moeten kunnen. "En nooit kijkt ze eens hoe ze bechamelsaus moet maken, altijd maar lezen…" Ik betwijfel trouwens of mijn moeder zelf weet hoe ze bechamelsaus moet maken, maar laten we daar niet op ingaan. Ik herinner me echter als de dag van vandaag het antwoord van die vrouw. "Maak je toch geen zorgen, laat ze lezen, later als ze het nodig heeft zal ze het kunnen opzoeken in een boek. Vrouwen die veel lezen, weten hoe ze daar mee moeten omgaan." En daarna volgde het verhaal van een vrouw van veertig die toch nog van straat was geraakt en daarvoor ook niet kon koken, maar omdat ze leerkracht was had ze dat uit een boekske geleerd.

Ik weet nog dat ik het verwijt van mijn ma overdreven vond, waarom vroeg ze nooit of ik eens wou kijken als ze aan het koken was en waarom wimpelde ze mijn plannen in die richting af met "te veel afwas, laat mij maar doen". Maar ik merk dat ik net als haar het konijn bruin bier te drinken geef en gehaktballen op dezelfde manier klaar maak, ook zonder haar lessen en zonder kookboek. Voor andere dingen grijp ik naar het kookboek en geef ik haar nu tips, want mijn ma is allesbehalve een keukenprinses, haar kennis van kruiden stopt bij peper en nootmuskaat.

Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.