Het was de tweede keer dat ik hem aan het woord hoorde in levende lijve, de grote vakbondsman en opnieuw ben ik teleurgesteld. Hij blijft hameren op vijftigplussers die van hun 14, 15, 16 aan het werk zijn. Een materie die me niet enkel om professionele redenen bezighoudt. Mijn ma is er zo eentje. Ze stopte met school na een opmerking over haar haar, allez dat is een drogreden maar het was wel de spreekwoordelijke druppel en van leerplicht tot 18 was nog geen sprake. Ze ging een tijdje in de horeca werken voor ze uiteindelijk in het voedingsbedrijf terecht kwam waar ze nog steeds werkt. Toen men mij als kleuter vroeg wat mijn mama deed antwoordde ik: "ze weegt de boeren." En dat zeg ik nog steeds, ze weegt de groenten die de boeren komen brengen, ook al heeft ze dat niet steeds gedaan. Ze is daar begonnen, heeft ook een tijdje bij de boekhouding geholpen, tot de pc er aan kwam, denk ik, ook telefoon en verzending, en sinds ze part-time is gaan werken werkt ze weer bij het onthaal van de boeren en wordt ze ingezet om allerlei kleine taken te doen als er weer een beurs aankomt, stelt ze de verpakkingen samen, zo van die dingen die ook moeten gebeuren. Het familiebedrijf zit ondertussen tot ver in Europa en mijn ma brabbelt iets West-Vlaams met een woordje Engels, Duits of Frans tegen die chauffeurs uit Oost-Europa, Spanje, Portugal,... "verduras? rechts" ofzo moet het klinken. Ze werkt in shiften, vaak ook op zaterdag of op zondag en geen enkele dag is als een andere, qua uren en inhoud. Elke keer brengt ze verhalen mee naar huis, de boer die ondertussen al de zoon is van die boer die een opmerking maakte, haar collega's,... Het ergste wat haar zou kunnen overkomen is dat ze zonder werk valt, de lening is afbetaald, de kinderen zijn het huis uit, ze gaan nooit op reis, dus buitensporige kosten zijn er niet, maar ze zou wel al die sociale contacten missen. En echt missen, mijn ma is een echte huismus. Sinds ze deeltijds werkt is het huis elke week van beneden tot boven gekuist en als dat het eens een week niet lukt om de vensters te wassen, is ze aan het klagen. Ik wrijf het haar regelmatig onder de neus, lag het huis er zo vuil bij toen ze voltijds werkte en dat ook allemaal niet lukte. Ze heeft natuurlijk geluk gehad dat de oude bazen haar een andere functie gaven toen het niet meer lukte op de boekhouding en dat ze ook onder hun zonen een beetje manusje van alles is. Toen het bedrijf een massale rekruteringscampagne begon, had één van die mannen gezegd: "Een Pool is geen probleem, maar geen oude mensen, he." Ze was serieus in haar gat gebeten, maar heeft op haar tong gebeten. Ik denk altijd een beetje aan mijn ma als ik weer een nota moet schrijven over vijftigplussers of kortgeschoolden. Hoe moeilijk kan het nu zijn om hun ook een nuttige bijdrage te laten leveren, zodat ze fier over hun werk kunnen zijn en lief en leed met collega's delen? Zou een vakbond daar ook geen oog voor moeten hebben in plaats van die mensen meteen en masse op brugpensioen te laten gaan en hen het recht op een job te ontnemen?



(en ja, ik weet dat brugpensioen sinds het Generatiepact een andere invulling heeft gekregen, in de geesten van de mensen echter nog niet, en ja, ook daar heb ik een mening over).