Soms heb ik weinig nodig om de vloer onder me te voelen wegzakken. Gisteravond hield ik mijn kalmte; pfff, ik nam wel een trein met een paar tussenstoppen als ik maar rustig kon zitten. Ja, ik had mijn breiwerk bij. Twee uur heb ik er over gedaan om thuis te komen, gezellige babbel incluis. Thuisgekomen was het aan het onweren, dus haalde ik mijn schouders op bij de elektriciteitspanne. Sowieso ging ik naar Mariakerke, want ik had ook geen water dankzij werken van de watermaatschappij. En ik nam genoegen met de (technische)uitleg van mijn lief waarom ze bij de buren wel licht hadden.

Alles veranderde deze morgen...

Nog steeds geen elektriciteit. De "plongs" stonden voor zover ik kan zeggen allemaal in de juiste richting. De buurman had geen last gehad van een storing in de elektriciteit maar zwaaide met een papiertje van de watermaatschappij: "woensdag 15 mei". Het duurde even voor de fout me duidelijk werd, ik was er vanuit gegaan dat ze daar woensdag gingen staan, de werkmannen stonden er de 15de, donderdag dus. Maar zijn vrouw was al aan het bellen, dat was toch ongehoord, hij ging die mannen wel tegenhouden. Gepensioneerden zijn soms zo handig. De werkmannen waren ondertussen hun krant aan het lezen, wachtend op instructies. Ondertussen gingen de rampscenario's richting mijn hersenpan: schade aan tv, computer, wasmachine,... leidingen, hoge kosten,... wat te doen? Ik was redelijk over mijn toeren toen ik in Brussel kwam maar ondertussen kwam de sms: mijn lief gaat vanavond kijken, en dan komt alles goed, nee?