ondertussen in het stadhuis

In het stadhuis stonden zes stoelen klaar voor het bruidspaar en de ouders. Hij ging zitten onverstoord. Mijn ma keek me aan. Mijn pa wou bi...

In het stadhuis stonden zes stoelen klaar voor het bruidspaar en de ouders. Hij ging zitten onverstoord. Mijn ma keek me aan. Mijn pa wou bij de rest van het publiek gaan zitten. De bruid hield hem tegen. De ambtenaar van burgerlijke stand zocht een extra stoel, de stoel kon er nog net tussen. Mij pa ging zitten, zei iets tegen de man, maar hij reageerde niet. Mijn pa keek me aan: Waarom doe ik moeite? Ik glimlachte dapper. Toen de ouders vermeld werden waren het maar vier namen. Hij keek bijna bleef onverstoorbaar zitten, hij zat toch maar lekker van voor. Altijd zich er tussen wringen. Wou schreeuwen, maar zuchtte diep, de dag was nog lang. Ik was al blij dat iedereen toch nog op een rijtje raakte, daarna moest het ritueel nog eens overgedaan worden voor het binnenkomen van de feestzaal. De traditionele foto's met de ouders hebben we maar achterwege gelaten.

You Might Also Like

0 reacties