Een tijd terug deden we op het werk mee aan Ik Kyoto met een ludieke actie. Ons treinabonnement wordt al betaald, dus moesten ze iets creatiever zijn. Trappenlopen werd het, naar de zestiende verdieping. We haalden het ochtendprogramma op radio 1, opzet van de communicatie geslaagd. Mijn grote mond zag dat wel zitten, de eerste en laatste dag werden we trouwens halverwege opgewacht met fruitsap en ontbijt. Ik geef gerust toe dat mijn benen opgelucht waren toen de NMBS-staking een verplichte thuiswerkdag inlasten. Een keer ben ik die week met de lift naar boven geweest (al liftpoolend met een collega), één keer ben ik boven blijven eten, en voor de rest heb ik mijn middagpauze aangepast aan mijn vergaderingen, zodat ik de trappen wat kon vermijden. Maar toch, zeven keer ben ik naar boven geklommen, goed voor de eerste prijs! En wat voor een prijs: een stukje natuur in Sumatra. Moet ik dat nu als buitenlandse bezitting aangeven bij de belastingen?