Ik zag gisteren mijn thuiswerkdagen van volgende week verdwijnen als sneeuw voor de zon en besloot ter compensatie mijn thuiswerkritme deze week maar wat op te drijven. Vrijdag en al. Let wel, vrijdag is voor mij meestal een productieve dag, ik wil nog veel afkrijgen voor het weekend ofzo.
En dan komt er een bericht in je mailbox dat de collega's in Brussel weeral een dagje geluidsoverlast staat te wachten wegens installatie van een refter in een hoger gelegen verdieping en dan overvalt dat gevoel van opluchting je zo. Je hebt er geen idee van. Geen bonkende hoofdpijn in het vooruitzicht. Dat maakt het meteen een stuk prettiger om straks alleen mijn lunch op te knabbelen.