Gisteren liep ik voor mijn werk mee met een project in het Gentse. Niet Het Project, wel de schoolspotters, maar misschien komt er ook nog wel iets voor Het Project. Ik dwaal af. Ik kende hen van in de krant en vond het een beetje raar. Ik ben eigenlijk een braaf meiske, bedenk ik me. In het middelbaar bleef ik op een enkele uitzondering braafjes over de middag op school, braafjes naar huis met de bus met een wekelijks bezoekje op vrijdag aan het jeugdhuis, een drugskot naar het schijnt maar nooit iets van gemerkt. Dus waarom zou men in hemelsnaam jongeren moeten op pad sturen om andere jongeren op de vingers te tikken? Het werd niet echt beter toen ik de uitleg hoorde. Gelukkig namen ze me onder hun vleugels en kon ik gaan rondhangen in de buurt van een supermarkt die ik wel eens frequenteer en waar een aantal middelbare scholen zijn. Hier een papiertje, daar iemand van een zonnig plekje, maar privéterrein, sturen. Ze dwongen respect af en het probleem met paraderende auto's leek zeker niet overdreven. Ik mocht zelf een sprintje inzetten op het zebrapad. "Jongeren hebben regels nodig en deze jongeren krijgen die vaak thuis al niet", de woorden van de leerkracht die een rookpauze had zijn me bij gebleven. Ik moest er spontaan aan denken toen ik merkte dat mijn buur de kartonnen dozen van de Zweedse meubelgigant op de stoep heeft gedeponeerd. In het beste geval komt Ivago maandag papier en karton ophalen. Gelukkig gaat het niet regenen. Straks hebben we nog straatspotters nodig.... Of toch iedereen een beetje meer aandacht voor de gevolgen van zijn gedrag. Het is een zeldzame reflex.