27 films, daar is de teller blijven staan. Ik was van plan om vandaag mijn laatste echte filmfestivaldag te maken met 4 films maar ik heb het opgegeven na de tweede film. Het mooie Gitmek: my Marlon and Brando, een liefdesverhaal tussen een Turkse vrouw en een Koerd in Noord-Irak. Een collega had toevallig tickets en daarna zijn we koffie gaan drinken, een kinderfilm was misschien toch geen goed idee, wat in Gent gaan rondlopen, een trappist op een terras onder een afdakje, want het is al lang niet meer zo'n mooi weer als een paar dagen geleden. Praten, praten, praten. Het deed deugd en ik vond het absoluut niet erg om de film in de vroege avond te missen. Ook al was het een Deense film van het soort waar ik gek van ben. Sommige dingen zijn gewoon belangrijker. Het is maar een film.