"Wat ben je aan het lezen?"
Ik kijk verbaasd op. Het is bijna elf uur 's avonds, ik wacht op de drie aan de Korenmarkt. Ik weet niet goed wie me de vraag gesteld heeft, een jongen, een meisje, geen idee. Een tiener, met all stars, een jeans en een wijd t-shirt, een carré, een slank gezicht, geen idee.
"Elegance", ik toon de kaft.
"Is het een beetje goed?"
"Het gaat over een boek uit de jaren zestig over hoe je elegant kunt zijn, een vrouw koopt het en gooit haar leven overhoop... Het klinkt beter dan ik het zeg... Of nee, het leest beter dan het klinkt." Als het een puberende gast is maak ik me compleet belachelijk.
"Ha ja... Ik ben een boek aan het lezen uit De Slegte over autisme. Nee, geen verhaal maar uitleg en zo... Weet je, ik denk dat ik maar te voet ga..."

Ik knik en wens hem of haar een goede avond. Een hele week met de bus en de tram op stap, mijn boek als trouwe partner,... een van de kleine voordelen van de mijn hand.