Pharailde stelt een terechte vraag: is kerst geëvolueerd? Ik mag dan al zot zijn van de kersttijd, de feesten zelf vind ik maar niks. Het zal wel met vroeger te maken hebben, altijd een gesleur bij wie van de ouders dat we gingen zijn. Al is dat licht overdreven, want er was een duidelijke afspraak: oudejaar bij mijn pa, nieuwjaarsdag bij ons ma om te gaan eten met de grootmoeder. Ons meme is er al een tijd niet meer en oudejaar is sinds de studententijd definitief een uitgaansavond met vrienden geworden. Blijft er nog kerst over...

Wij geven sowieso geen cadeautjes met kerst, enkel met nieuwjaar, maar aangezien we die niet samen vieren komen de cadeautjes vaker wat later. Of niet,want mijn ouders vinden dat we geen cadeautjes moeten kopen en voor elkaar doen we dat eigenlijk ook niet. Cadeaustress bijna herleid tot nul, want in de schoonfamilie worden er op kerst wel cadeautjes gegeven. En moeten we die gezamenlijk open maken, dubbele stress. Maar ik verschuif die gewoon: het is zijn familie, hij koopt de cadeautjes. Ik koop er voor mijn ouders, ja, ongehoorzaam. En gaan eten doen we afhankelijk van mijn schoonzus die verpleegster is op kerstavond of kerstdag bij mijn moeder. Ik fluister haar steevast in wat ze moet bestellen en om het haar en ons gemakkelijk te maken is dat: fondue of kaasplank. Ze kookt niet graag en dan hou je het beter simpel of voor je het weet sta je zelf kroketten te pakken. Mijn schoonmoeder kookt wel graag maar is al even chaotisch, dus is dat altijd wat afwachten.

Veel is er eigenlijk niet veranderd op die tien jaar, behalve misschien de schoonfamilie.