Timing is alles en mijn timing trekt nergens op. Het is al niet meer het eerste weekend maar ik hoop dat het wel het laatste is dat ik ziek in de zetel belandt. Koorts, hoofdpijn, oorpijn, snot,... niks ernstig, maar je voelt je een wrak en er is weer een dag verkloot. Tegen de maandag is alles dan weer voorbij, alsof je nooit iets mankeerde. Vanmorgen was het toch nog niet dat, ik weet dat mijn moeder zou zeggen dat ik niet moet trunten, maar mijn lichaam vond een dagje uitzieken wel een goed idee. De koorts is weg, maar echt veel moest je me toch niet vragen. Er staat al heel de dag geen radio op, teveel lawaai en internet of tv kunnen ook maar met mondjesmaat.