ik weet niet hoe het komt, misschien is het de warmte maar ik lees opnieuw vaker dan vroeger, terwijl ik altijd dacht dat de winter het ideale leesseizoen was. Maar ik vind het een aangename vaststelling. Het ligt dus niet enkel die bevlieging aan vampierenboeken, de honger heeft standgehouden. Ik was niet echt overtuigd van Laat het feest beginnen van Niccolo Ammaniti. Een vriendin vond dat maar raar en leende me prompt Het laatste oudejaar van de mensheid uit. Ik bezorgde haar het feest-boek en tot mijn vreugde deelde ze mijn mening wel. Dat maakte natuurlijk dat ik benieuwd was naar het oudejaar. En ik moet zeggen, het is duidelijk beter. Er zijn meer personages, maar ik vind dat wel leuk, de verhalen zijn beter uitgewerkt en vloeien vlot in elkaar over. Het verhaal situeert zich in het woonpark De Eilanden en hoewel je, al is het maar aan de titel kunt voorspellen, dat er iets gaat gebeuren, het blijft best wel spannend. Alle scepsis is nog niet helemaal verdwenen, maar Niccolo Ammaniti heeft een tweede kans gekregen.

Een aanrader is dan weer: We are all made of glue van de nog maar eens fantastische Marina Lewycka. Misschien ken je haar A short history of Tractors in the Ukrainian of Two caravans? In elk geval heeft ze de formule te pakken om een fantastisch verhaal te brouwen rond een redelijk faits-divers. In dit geval ontmoeten we Georgia, een freelance copywriter voor een tijdschrift over lijm. Jawel, dat plakkerig gedoe. Haar man is er vandoor, haar zoon is serieus aan het puberen of misschien is er toch meer aan de hand en haar dochter verschuilt zich aan de unief. Ze ontmoet Mrs. Shapiro, een wat zonderlinge dame die in een veel te groot huis alleen woont met een stel katten. Georgia past de eigenschappen van lijm die ze in de artikels moet verwerken toe op haar leven: dingen die blijven plakken, de geschikte ondergrond,... Voor je het weet, zit je echt midden in het verhaal: geplakt aan de lettertjes zeg maar.