Het was even schrikken toen ik gisteren thuis kwam. In de woonkamer prijkt nu een piano, uit de Kringwinkel. Twee toetsen werken niet en zelfs ik hoor dat ze toch wel eens gestemd mag worden, voor zover dat nog mogelijk zou zijn. Maar ze heeft kandelaars en een grote kras in het blad. Hij lachte met mijn gezicht. Ja, hij had wel gezegd dat hij er één gezien had in de kringwinkel en dat het hem wel iets leek, maar hij is specialist in winkels aflopen en nog een tweede (derde en zelfs vierde) keer gaan zien voor hij beslist. Nu dus niet, van de eerste keer en zonder duidelijke reden, hij speelt geen muziek en is het ook niet van plan om te leren. Een duidelijke tegenreactie dus, maar ook een duidelijke hint dat ik nu echt wel snel mag opkrassen. Al beweert hij van niet, toch voelt het zo. En vandaag nu hij vertrokken is naar het buitenland, begin ik er echt aan: sorteren, weggooien, bijhouden, inpakken en vergeten wat ik waar gestoken heb. Ik kijk er stiekem wel een beetje naar uit. Al weet ik nu al dat het me op een bepaald moment wel beu zal zijn.

En ik heb meteen een eigen dilemma. Ik wil best hard zijn en een aantal dingen weggooien maar hoe ver wil ik daar in gaan? Ik vrees dat ik toch wel een beetje gehecht ben aan bepaalde spullen, neem nu mijn zetel. Ik kocht die toen ik alleen ging wonen en in mijn huis introk. Ongelooflijk hoe iemand op driekwartier een heel huishouden kan samen zoeken bij de Zweden, weliswaar onder druk van de vriendin die mee was. Ik denk dat de zetel toen ook het duurste stuk was, ik vind die nog steeds mooi en denk wel dat hij in mijn nog te bepalen nieuwe interieur zal passen. Alleen is die wel groot om ergens kwijt te raken en de kat heeft die ook wel onder handen (of beter nagels) genomen (en het is ondertussen erger dan de foto laat uitschijnen). Vorig jaar in maart (een blog is soms een gemak) hadden we al een discussie over een nieuwe overtrek maar om een hoop redenen die ik jullie ga besparen (ondermeer zijn besluiteloosheid) is dat er toen niet van gekomen. Nu heb ik wel zijn voorstel om alsnog een nieuwe overtrek te kopen afgewimpeld, maar misschien moet ik dat heroverwegen? Kleuren genoeg. Maar ik zou ook de kringwinkel kunnen bellen, het ding laten ophalen en als ik dan mij ergens opnieuw installeer, iets nieuws kunnen zoeken. Vragen, vragen en de dag is nog niet begonnen...