Het was zo een inval van het laatste moment, nog rap na het werk eens langs bij de Zweden. Amper een uur voor sluitingstijd maar wat zou het, ik wist toch precies wat ik zocht. Natuurlijk want de cataloog van de Zweden is niet voor niks een bestseller. Het werd uiteindelijk toch wat wikken en wegen, en gelukkig kon ik mezelf intomen, zes van die grote boxen zou toch te veel zijn, maar misschien met een paar kleintjes erbij, altijd handig niet? Aan de kassa keek de mevrouw meewarig. Ik ging alvast een hotdog en drankje halen om me moed in te spreken. De koppels kochten een hotdog, de meisjes of ze nu 10, 20 of 50 waren gingen voor een ijsje, met een ondeugend lachje. Ondertussen keek ik naar de karretjes. De verhalen waren duidelijk: vrouw van middelbare leeftijd met een kar vol voor een gans huishouden, de verbeten trek om haar mond sprak boekdelen. Zwangere buiken waar niet tegen te discussiëren valt, gepensioneerden die trek hadden in balletjes en er maar een uitstap van maakten. Ook mijn verhaal is duidelijk: een hoop opbergdozen, weg uit M. Eindelijk, zullen sommigen misschien met mij zuchten. En ergens valt het toch een beetje lastiger dan verwacht. Sommigen keren terug uit vakantie met verhalen over een vakantielief, anderen trekken opnieuw bij hun ouders in. Ik hoor tot de tweede categorie, deze keer. En begrijp me niet verkeerd, toen ik het me hoorde zeggen, verschoot ik zelf van de sérieux van mijn stem. Het is zo dubbel, de knoop is doorgehakt en de opluchting is enorm maar er is ook het afscheid en thuiskomen, ook al wast het in M., was misschien toch iets meer confronterend dan ik gedacht had. Maar spijt komt er niet bij kijken. Ik moet nu eindelijk dingen doen die ik misschien al te lang heb uitgesteld of te lang hun beloop heb laten gaan. Stiekem popel ik natuurlijk ook wel van ongeduld om binnen een paar maanden naar de Zweden te kunnen trekken met een waslijst aan dingen die ik nodig heb of denk nodig te hebben. Vorige zomer toen we stoer de huishoudens samen smeten is er heel wat verkocht op de rommelmarkt, uitgedeeld langs hier en langs daar en simpelweg weggegooid. Soms terecht, soms zaken die nu best wel handig zouden zijn. Andere dozen zijn nog niet uitgepakt geraakt en kunnen zomaar opnieuw opgeladen worden. En misschien is het de moment om een hoop andere dingen van de hand te doen, zullen die zeteltjes nog wel passen in het nieuwe interieur? Verhuizen en bijhouden of nu maar met de grove borstel erdoor en straks opnieuw?