Het is zowat de meest gestelde vraag aan ondergetekende momenteel. Meestal haal ik mijn schouders op. Ik weet het ook niet zo goed. Soms. En soms ook weer wel. De wereld stopt niet met draaien. Ik heb een job en die ga ik nog wel een tijdje doen. Ik heb er weer zin in. Ik heb een huis met verbouwingen, maar ook dat is best spannend. Ik heb ouders waar ik terecht kan. Ik heb vrienden waar ik al eens kan blijven slapen of eens tegen kan zagen. Ik heb een blog waar ik dingen kan schrijven. Ik heb... eigenlijk best wel geluk. Niemand hoeft medelijden ofzo te hebben, ik heb zelf de beslissing genomen en ik heb er geen spijt van. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen sterken me enkel in het geloof dat dit moest gebeuren. Misschien had ik het vroeger moeten durven, maar het is gebeurd en dat is het voornaamste. En ik zou het soms ook wel van de daken willen schreeuwen, maar voorlopig doe ik het nog stilletjes. Of zing ik mee met een liedje op de radio