Een geurtje

"bent u met de fiets? U ruikt zo heerlijk naar buiten." Ze maakt een beweging met haar hand alsof ze zo mijn geur wil ademen. Haar...

"bent u met de fiets? U ruikt zo heerlijk naar buiten." Ze maakt een beweging met haar hand alsof ze zo mijn geur wil ademen. Haar vraag verrast me. "Nee, ik kom te voet van het station", probeer ik nog maar mijn neus is al in werking geschoten. Ik heb stevig doorgestapt en rook al eerder wel een flardje zweet.

Ik bedenk later, veel later dat ik een staaltje op mijn gezicht gesmeerd heb. Natuurlijke crème met irissen, bio-irissen, als ik me niet vergis, van Weleda voor wie het interesseert. Het had een vreemde consistentie eerder lopend dan echt crème en het rook me iets te hard om als dagcrème in aanmerking te komen. Misschien was het wel dat, sus ik mijzelf.

Want weet je, ik hou niet zo van opmerkingen over geurtjes. Ook niet als ze als compliment bedoeld zijn. Ik vind van mezelf dat ik best snel zweet, al vertik ik het om te pas en te onpas de deo boven te halen zoals sommige collega's wel doen. 's Morgens moet maar voldoende zijn. Maar een kleine opmerking over een geurtje, zelfs een compliment, en ik voel me al betrapt.

You Might Also Like

2 reacties

  1. oh, ik ben ook zo'n zweter met momenten. Maar ik heb de indruk dat het verbetert met ouder worden. (ik leef op hoop)
    Al heb ik er niks op tegen als iemand zegt dat ik lekker ruik. Ik hou nl. nogal erg van mijn eigen parfum :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha, die Iris, da's mijn dagcrème al jaren :-)

    BeantwoordenVerwijderen