Ik was in de buurt, zag de interventiecamionetten, dus ik dacht ik ga eens een kijkje nemen, want zo bourgeois ben ik nog niet geworden. Of moet ik zeggen: ik ging mijn boete in de bibliotheek betalen, rommelde eens in de dvd's en hoorde de didgeridoo's. Enfin, het zag er best gezellig uit, een paar standjes, de klassiekers eigenlijk en rond de fontein troepten wat mensen samen. Wat verder stond een caravan met micro en daar kon je je mening kwijt. Toen ik passeerde wou iemand gedichten voordragen, maar hij had filmpjes gezien van andere occupy-evenementen en hij wou ook interactie. Dus als iedereen eens het refrein kon oefenen. De "Wordt wakker" klonk maar stilletjes, op het gras werd gerookt, gepraat en wat gedronken. Er liepen honden rond en veel rasta's. Veel studenten ook. Ik zag weinig mensen van vroeger, geen eigenlijk, misschien sliepen de kinderen nog op dat uur. Of kwamen ze later? Hier en daar werd gedanst en die maskers zijn wel wijs eigenlijk. Net toen ik weg wou, zag ik mijn neef de wereldreiziger. Ik ging goeiendag zeggen, hij keek verbaasd. "Welkom, denk ik" hij maakte een weids gebaar. "In mijn stad," wou ik zeggen, maar ik grinnikte. Ik ging naast hem zitten en dus voelde hij zich verplicht om met me te praten. "Wat vind je van de communicatie?" Een wat vreemde zin na al die tijd. Ik haalde mijn schouders op. Welke communicatie, ik zie vooral mensen die elkaar kennen die samen gaan zitten en het is gewoon gezellig, meer moet dat soms niet zijn. "Ach, weet je, ze zijn hier nu en vanavond gaat iedereen naar huis, dvd'ke kijken." Hij maakte het gebaar erbij. Ik wou hem troosten en zeggen dat dat de vorige keren ook zo is gegaan, maar ik vond de woorden niet. Ik herinner me hoe ik er in geloofde. Het gevoel dat alles kon veranderen en dat ik er bij zou blijven tot het gebeurde. En die schapen die gingen shoppen op zaterdag.... daar zou ik niet aan mee doen. Trouwens zo jong is hij ook niet meer. Hij haalt verontschuldigend de schouders op als zijn vrienden pogingen doen om een fles kriek open te krijgen. Ook dat hoort erbij. Sinds een week woont hij weer in Gent en al meteen komen we elkaar tegen. En nee, ik heb geen herfstvakantie, het verlof is op. "Wat doen mensen met de herfstvakantie?" Hij had het over skivakanties maar ik verbeterde hem. "Weet je, het is ideaal om nu naar Spanje te gaan, 25 graden" en ik zie hem wegdromen. Zijn maat onderbreekt hem, ze gaan daar gaan zitten. Ik kan meegaan, hij nodigt me uit. Maar ik ga verder met mijn lijstje. Ik ga schoenen kopen.