"Au revoir, hein." Hij zegt het heel nadrukkelijk terwijl ik al bijna buitensta. Kleine geebees blinken vaak niet uit in klantvriendelijkheid en deze in het noordstation is geen uitzondering. Ik kocht nog gauw een stokbrood voor straks bij het avondeten. Voor een keer was er niet de gebruikelijke file aan de kassa, maar toch werden we gehaast bediend. Hij nam het biljet van vijf euro uit de handen van de man voor me, terwijl hij in zijn zakken naar muntstukken aan het zoeken was en toen hij protesteerde dat hij wel een euro zou hebben, kreeg hij al twee stukken in zijn hand geduwd en keek hij al naar mij. Ik had mijn geld al klaar en eigenlijk geen zin om nog veel te zeggen. Zo verbouwereerd was ik.