Soms zie je het als een golf door die creatieve blogs trekken: cadeautjes voor de juffen, rokjes en t-shirts voor de vakantie, en nu gisteren: schooltassen, herfstkleren en terug naar school. Ik was op dat eigenste moment zelf bezig aan een beetje bandwerk en ik moest eens diep zuchten. Zo mooi en zoveel geduld, daar ben ik nog lang niet.

Gisteren had ik mijn zinnen gezet op een bloesje in dit stofje gekocht in de Groene hond en dat moest en dat zou nog. Maar ik had me ook laten verleiden tot het knippen van een tweede exemplaar, ook al in een stofje van bij Le chien vert, maar gekocht toen er verjaardagsactie was. 1 meter kopen, 1 meter gratis en dat kon niet gecombineerd worden, dus had ik plots wat meer stof dan ik in gedachten had. Ik begon met het witte exemplaar, niet meteen het meest dringende in mijn hoofd. Een wit katoentje met een geweven fantasietje in, de mouwen waren even zuchten. Ik overwoog ook om het aan de kant te leggen, maar niet nadat ik een tweede poging waagde. Gelukkig ging het groene exemplaar een stuk vlotter. Terwijl ik aan het stikken was wreef ik me in de handen, wat een zalig stofje. Het voelt zacht en ik had geen enkele moeite om het te verwerken. Dankzij een tip uit de Knipmode werkte ik eerst de mouwen af, geen gedoe meer met eerst de mouw inzetten en dan de zoom proberen doen, maar eerst de zoom en dichtstikken en dan pas de mouw er in zetten. Misschien is dat wel de gouden tip? En moet het met naaien niet zoals met breien? Geen idee maar het vlotte wonderwel.

Na die eerste mouwen zouden er nog volgen had ik me voorgenomen. Uit Happy Homemade volume 3 nam ik nogmaals het lijf van A2 met de mouwen van A4 (wit) en de mouwen van A3 maar dan een heel stuk langer (groen), telkens afgewerkt met biais. En het was pas bij het nemen van de foto dat ik merkte dat de plooitjes van het wit exemplaar anders staan.

Want die biais dat had ik de week voordien al uitgedokterd, dat werkte ook. En ook toen had ik er twee gemaakt, een wit stofje met een gaatjespatroon van bij Stoffen Artevelde gevoerd met rode stof van bij Vermiljoen want ik heb zowat de hele solden lopen zagen over doorzichtige t-shirts. Het lief rolde met zijn ogen en zei dat je daar een topje onder aan doet. Maar laagjes zijn voor de winter, zegt de kledingautist in mij. Ik knipte op donderdag en het idee kwam als vanzelf, het rode stofje leek er voor gemaakt en meteen het eerste stofje van Vermiljoen dat ik ook heb durven gebruiken (de andere die hier liggen weten wat hen dit najaar te wachten staat *wrijft zich in de handen*). Ik ging voor rode paspel aan de mouwen en het kraagje. In een wit met blauw motiefje van de Stoffenkamer probeerde ik de A3 mouwen. Deze gingen er een stuk vlotter in eigenlijk dan de A4 (maar dat was voordat ik de mouwen eerst afwerkte). Ik had nogal gesukkeld met het knippen en dus was er niet meteen stof genoeg voor het kraagje, of ik moest twee linten aan elkaar zetten. Ik besloot het te proberen met witte biais. Hier ziet u de ongestreken exemplaren. En ook hier zijn de plooitjes van het witte exemplaar anders.


Echt een streek van een lui wijf, hetzelfde patroon, toch voor het lijf heeft ondertussen al dienstgedaan voor vijf exemplaren met mouwen (twee soorten) en twee zonder mouwen. En voeg er nog bij dat ik de plooitjes niet altijd op dezelfde manier doe en het blijven toch allemaal unieke exemplaren. De volgende keer kies ik toch iets anders. Er is er alvast eentje bijna klaar...