ritme

"Is er nu nog geen licht buiten?" Ik vroeg het oprecht verbaasd aan het lief toen we deze morgen om 6u30 landen op Charles de Gau...

"Is er nu nog geen licht buiten?" Ik vroeg het oprecht verbaasd aan het lief toen we deze morgen om 6u30 landen op Charles de Gaulle. En ook nu, tegen achten verbaas ik me erover dat het nog klaar is buiten, allez het schemert wat. De afgelopen weken leefden we op een ander ritme en stond het hier met voorgeprogrammeerde postjes vol. Het internet werd niet volledig afgezworen, daarvoor ben ik te hard verslaafd, zo is duidelijk gebleken, maar bloggen, nee dat zag ik toch niet zitten. Bijna vier weken trokken we door Vietnam. Een land met een compleet ander ritme, de zon komt er om vijf uur op ofzo en de meeste Vietnamezen staan rond vier of vijf op om aan het werk te gaan. Rond zes uur gonst het daar al volop. Als wij om zeven-acht uur ontbeten, leek het alsof we ik-weet-niet-hoe-lang uitgeslapen hadden. Om zes uur werd het donker, zo op een dik kwartiertje tijd en tegen acht uur sliepen de meeste Vietnamezen al. Gemiddeld zouden die negen uur nachtrust hebben, heb ik me laten vertellen. Nu hebben we ons natuurlijk niet volledig aangepast, maar ik heb toch serieus wat bijgeslapen, maar wel een beetje want je wil ook uitstappen doen en zo. Ik heb een hoop blogpostjes kant-en-klaar in een boekje genoteerd. Maar voor ik die allemaal overtyp en nog een paar andere erbij zet, ga ik eerst wat luisteren naar mijn lijf en familie bezoeken. Het regenseizoen was niet meteen een spelbreker, behalve dan die keer dat we doorweekt op een brommerke thuis kwamen en het maar niet lukte om opgewarmd te raken. We hielden er beiden keelpijn aan over, wat we natuurlijk niet voorzien hadden in de reisapotheek, maar kijk, ze hadden daar ook strepsils en warme drankjes. Alleen bleek mijn variant toch iets hardnekkiger en liep ik de laatste dagen ook te hoesten. Gisteren op de luchthaven kwam er ook nog koorts bij kijken, iets waar de reisapotheek wel op voorzien was. Maar leuk is natuurlijk anders. En toen daar ter hoogte van Kiev of die streken nog een appelflauwte bij kwam kijken, was ik blij dat het lief naast me zat. Maar van slapen kwam nog weinig in huis.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Waw ... Vietnam.
    Veel indrukken en mooie blogjes wachten ons :)

    BeantwoordenVerwijderen