Zestien vrouwen in een huisje aan zee, met naaimachines en overlocks, strijkplank en strijkijzer, breinaalden en wol, scharen en stofjes. Veel stofjes.

Het weer was goed, wat betekende dat we buiten konden eten en zo onze tafels niet hoefden af te ruimen. Ongeduldige vrouwen konden sneller weer de draad oppikken.

Er werd heel wat gestikt, geknipt, gepast, raad gegeven, gelachen, getwijfeld, gebreid, losgetornd, patronen over getekend, steken opgeraapt,...

Ik had op voorhand duidelijke plannen maar was slecht voorbereid. Ik verloor veel tijd met zoeken naar de blinde rits, naar de biais,... Ik had voornamelijk projecten bij die nog afgewerkt moesten worden: een biais in een bloesje, een probleem met de rug in een jurk, een voering in een rok,.... En natuurlijk ook stof voor nieuwe dingen. Gelukkig had ik voor de zekerheid het a-lijnpatroon van mme Zsazsa bij en het blauwe stofje van Kokka gekocht bij Bambiblauw op de DIY-fair. Want ik had duidelijk een paar dingen vergeten, zoals de rok die ik op zaterdag en zondag wou dragen. Stikken met een doel. En ik zie ook  een kleurthema opduiken. Eigenlijk had ik andere plannen met het stofje maar ik wou op zeker spelen want ik voelde me op zondag steeds lastiger worden dat ik weer hetzelfde aan moest doen. Ook al kreeg ik complimentjes over het zelfgemaakte kleedje (waardoor ik in gedachten door mijn stoffen ging).

En 's avonds hoorde je het geluid van de machines. De naarstigheid die de loodgieter ons gewenst had (geen warm water op zaterdag zorgde even voor een domper op de vreugde) kwam duidelijk van pas.