Culturele hoofdstad, maar dan op een ander

Mons staat al een tijdje op mijn lijstje van uitstapjes, maar voorlopig ga ik het vooral op een ander zoeken. Na de fantastische tentoonstel...

Mons staat al een tijdje op mijn lijstje van uitstapjes, maar voorlopig ga ik het vooral op een ander zoeken. Na de fantastische tentoonstelling in het Fotomuseum van Antwerpen, trok ik deze week naar Namen. Namen, dat is twee uur met de trein vanuit Gent, je kan in die tijd al eens een boek lezen, ja.

Maar ik heb het me niet beklaagd. Tot 30 augustus kan je er naar Rops/Fabre gaan kijken, een soort van postume dialoog tussen de twee kunstenaars. Ik werd er in perfect Nederlands aangesproken en blijkbaar komt het idee van Fabre zelf. Meer nog, hij palmt niet enkel het museum in, hij laat ook zijn sporen achter in de stad. Ik haalde mijn studentenkaart een laatste keer boven en ik genoot met volle teugen.

Ik nam tig foto's met mijn iphone, maar veel meer dan een indruk geven die niet weer. Ik hou van de ietwat absurde ideeën van beide heren. Hun vakmanschap en eigenzinnigheid om zich niet te laten vastpinnen is ronduit indrukwekkend. Het was niet de eerste tentoonstelling die ik van Fabre zag, eerder ging ik naar Rijsel, maar toch zag ik stukken die ik nog niet kende of wisten andere me te verrassen. Rops ken ik vooral van de dame met het varken aan de leiband, maar ik haal hem er ook wel uit in het MSK enzo. 
In het Maison de la Culture vind je twee zalen met koperwerk en kan je kijken naar een reportage met Martin Heylen. De lange zaal met maskers vond ik heel indrukwekkend.

Daarna was het tijd om de stad in te trekken, veel valt er in Namen niet te beleven. Het is een kleine stad en de winkelstraten zijn volgepakt met de winkels die je ook bij ons vindt. Spijtig want de terrassen hebben wel een zekere charme, al viel het me ook op hoeveel auto's er rond rijden. 

Maar ik volgde het parcours en zag de man die de wolken meet, de man die de sterren dirigeert, de man met het kruis en man die een vuurtje geeft. Het was even zoeken naar die laatste omdat die zich in een binnentuin aan één of ander administratief gebouw bevindt. 
In de magnifieke Eglise Saint-Loup vind je drie scarabeeën. De barokke muziek maakte het best indrukwekkend.
En ja, op de citadel vond ik de bekende schildpad. Het parcours is grotendeels gratis toegankelijk, voor het museum en la Maison de culture is er een combiticket. Als je nog de kans zou hebben, zeker doen, het loont de moeite.

You Might Also Like

1 reacties