De ogen van de steenweg

"Je moet het eens proberen, het zal je wat afleiden en goed zijn voor je zelfvertrouwen..." Ze is in de wolken met haar lief die z...

"Je moet het eens proberen, het zal je wat afleiden en goed zijn voor je zelfvertrouwen..." Ze is in de wolken met haar lief die ze zo ontmoette en meteen moet iedereen mee doen. Ik hou de boot wat af. "Dan moet ik ze wel ontmoeten, ik weet niet of dat een goed idee is... Allez, of ik daar zin in heb..." "Oh maar daar kan je weken mee wachten," waait ze mijn bezwaren weg. En als ik haar eindelijk overtuigd heb, dat ik beter nog wat wacht, heb ik een account.

We raken aan de praat. Hij vindt mijn muzieksmaak dik ok en hij leest boeken. Naar eigen zeggen is hij kieskeurig met wie hij afspreekt, maar hij moet in de stad zijn en we zouden koffie kunnen drinken. Toch aangenamer dan berichtjes naar elkaar te tokkelen terwijl we thuis koffie slurpen.

Het begint al met de pijnlijke vaststelling: ik klink niet West-Vlaams. Ik schud het hoofd, ik heb daar niet zo veel behoefte aan. Om hem gerust te stellen produceer ik wat vertrouwde klanken uit zijn biotoop. Hij ontdooit een beetje maar het komt niet meer goed. Hij vertelt over de rust van waar hij woont en zijn tuin. Ik vertel over blijven plakken en de stad ontdekken. Hij kijkt me lang aan en breekt het gesprek af na nog geen twintig minuten.

Ik had nog thee toen hij aankwam en hij dronk water, dus technisch gezien was het niet eens een koffiedate.

You Might Also Like

1 reacties