LDN

Ik kreeg de tip voor een gratis app voor ik vertrok: London Coffee Guide. Het werd mijn gezelschap, samen met een andere app, omdat ik niet ...

Ik kreeg de tip voor een gratis app voor ik vertrok: London Coffee Guide. Het werd mijn gezelschap, samen met een andere app, omdat ik niet meteen ontdekte hoe ik op kaart kon zoeken. Maar de ratings worden door veel mensen gegeven en ik herkende heel wat namen die mij enthousiast opgesomd waren. 


De eerste dag ging ik al meteen naar de eerste: Monmouth, een koffiebar met twee vestigingen en wachtrijen. In principe zou dat voor mij voldoende zijn om die links te laten liggen, maar he, when in London,....

De rij in Monmouth street viel nog wel mee en ik hoefde het trukje om ook bonen te kopen niet uit te halen.
De foto hierboven is niet zo duidelijk, maar die vrouw giet voortdurend koffie op in witte stenen melitta filters. Ik weet niet of mijn koffie ook zo gemaakt is, anders overweeg ik een totale switch.
Het werd een flat white om mee te nemen, 2,7 pounds, niet eens de duurste koffie die ik zou drinken, maar zeker een van de lekkerste. 
En hoewel je dat niet zou zeggen, was het toen nog stralend weer, al werd het ook al donker. De brioche was dan weer een beetje aan de droge kant.

En omdat de wachtrijen mij afschrikten had ik ook een reserve-adresje met hoge rating en persoonlijke aanbeveling: Timberyard.
Een gezellig grote ruimte en ik geloof dat je ook beneden kan zitten. Ze hebben heel veel lekkers en je kan kiezen tussen twee soorten koffiebonen. Met ook een aanbeveling voor wat beter bij chocolade past, want ja, ik had nog wel een hongertje.
Wat opviel is hoeveel mensen hier zaten te werken, ook al was het dan wapenstilstand. Duidelijk geen feestdag in de UK, al kleurden de jassen rood van de opgespelde poppies. Maar die vaststelling zou blijven, in bepaalde koffiebars wordt vooral gewerkt, met laptop of vergaderd. In andere gaan mensen eerder gewoon hun dosis ophalen. 
Het werd ook een flat white om buiten op te drinken, als ik me niet vergis was die iets duurder. Toch efkes slikken, de woorden van Eva over de wisselkoers indachtig. Maar een mens moet eten en drinken. 

Mijn persoonlijke favoriet is Alchemy, in de buurt van St Paul's cathedral. Hier komen mensen vooral hun dosis halen, maar je kan er ook zitten. Ze hebben verschillende soorten en wisselen regelmatig van bonen. Je krijgt een beschrijving van de smaak en zelfs van de melk die er lekker bij is. Het was de eerste keer dat ik merkte dat al die namen wat overroepen zijn. Hier kies je een espresso menu of een filter menu. Verder kies je de hoeveelheid melk, geen flat white, cappuccino etc. Ik betaalde 2,6 pound voor espresso met medium melk. En zonder twijfel, de allerlekkerste koffie finca salanca bonen met een appelsien en cedertoets, als ik het mij goed herinner. 

En knappe barista's zijn ook altijd meegenomen natuurlijk.







You Might Also Like

1 reacties

  1. Grappig, jouw post roept opeens een jeugdherinnering op. Ik was 17 en op London-uitstap met de klas. En toen wou ik koffie, alhoewel ik helemaal geen koffiedrinker ben. Maar ik was al die slappe thee beu. Na lang zoeken (en veel nescafé) heb ik uiteindelijk de derde en laatste dag een acceptabele koffie gevonden bij een Italiaan. Tijden veranderen!

    BeantwoordenVerwijderen