Opgelaten

I Mijn telefoon gaat over in de vergadering. Ik ken het nummer niet en druk af. Weer gaat mijn telefoon, weer hetzelfde nummer. Ik druk af...

I
Mijn telefoon gaat over in de vergadering. Ik ken het nummer niet en druk af. Weer gaat mijn telefoon, weer hetzelfde nummer. Ik druk af. En nog eens.
Op het scherm van mijn laptop verschijnt een mailtje. "Ik heb je proberen bellen maar de lijn deed raar..." lees ik. "Ik zit in overleg", antwoord ik. "Oo dat wist ik niet" antwoordt hij. De meest banale conversatie, maar ik giechel een beetje als ik me weer op de vergadering probeer te concentreren.

II
Ik bel hem en spreek iets in op zijn voicemail. En dat ik hem ga mailen. En dat ik stiekem hoop dat hij niet naar voicemailberichten luistert, want ik durf me niet in te beelden hoe knullig dit moet klinken.

III
Mijn gsm rinkelt. Onbekend gsm-nummer en ik neem half verveeld op. Ik wil nog iets afwerken voor de middag. "Ik kreeg je mailtje..." Eigenlijk had hij gewoon ok ofzo kunnen antwoorden op mijn mail, bedenk ik me, terwijl hij zijn uitleg doet. Maar ik moet toegeven dat het leuker is om zijn stem te horen. Ik probeer het kort te houden, maar hij laat zich niet afschepen en herhaalt nog eens zijn antwoord, wat langer, wat meer voorbeelden. Ik zeg dat ik het begrijp en er geen probleem mee heb. Ik voel me wat opgelaten, zeker als ik hem hoor lachen met mijn opmerking. De rest van de dag krijg ik de bakvis in mij niet meer stil en ik vind het stiekem grappig en geruststellend. Ik ben er nog...

IV
Twee dagen later zie ik zijn naam op mijn telefoon. Vier minuten hebben we gebeld. Vier. Zucht.

You Might Also Like

0 reacties