Weekend & plannen

"En wat zijn jouw plannen?", vroeg ze. Nog naar het Paard van Troje om een cadeautje, hopelijk twee, straks Voedselteams, dan iet...

"En wat zijn jouw plannen?", vroeg ze.
Nog naar het Paard van Troje om een cadeautje, hopelijk twee, straks Voedselteams, dan iets eten, toneel en misschien ook nog iets drinken. Toen ik mijn bericht aan het typen was, werd ik al wat moe van mezelf. En dat is dan nog maar de vrijdagavond, mompelde een stemmetje in mijn hoofd. Ik verdrong het wat.

Liefde van Peter Verhelst, want dat was de voorstelling die op mijn programma stond, was ongelooflijk goed. De voorstelling duurt volgens het programma 55 minuten en 24 seconden, waar anderen in de rij wat mee moesten lachen. Toen het licht uit ging in Arca, vroeg ik me hoe lang het donker moet zijn voor iedereen zijn mond kan houden. Blijkbaar tot het licht terug aanging en we Ann Miller en Els Dottermans nu echt zagen. Ze hadden er altijd al gezeten, terwijl we binnen kwamen. De uitleg op het programmaboekje is summier en er is geen toelichting op voorhand, op vraag van de regisseur. Ze spelen moeder en dochter, de man, vader en echtgenoot is afwezig. Liefde in al zijn gedaanten, samengebald in rake zinnen en sfeerschepping.

Ik verliet Arca met een warm gevoel, te vroeg om naar huis te gaan en misschien gingen we iets drinken. Hun voorstelling begon later en zou nog efkes op zich laten wachten. Ik ging naar het Damberd, haalde mijn boek boven en had soms zin om luid mee te zingen.

En vanochtend in mijn bed overliep ik de komende twee dagen. Ik schrapte hier en daar wat, dingen die ik zou kunnen doen, maar die ik ook niet zou kunnen doen en had plots het gevoel dat er een zee van tijd vrij kwam. Ik belde naar mijn eerste afspraak, sprak iets in op de voicemail en kreeg een berichtje terug: tot morgen! Ik stuurde nog een berichtje en alles viel zo wat meer in zijn plooi.

Ik dronk mijn koffie zonder melk en sneed een boterham van het brood van het Voedselteam. Ik haalde twee pakjes op bij de post en overkeek de living. Patronen en stof, want ik ging knippen of ik wou zien of ik dat patroon uit die stof kreeg of nog iets anders. Snippers stof en halve kledingstukken. Ik begon met het op plooien van de patronen, in hun envelop en op een hoopje. Ik bedacht dat ik ergens had gelezen dat je nooit een kamer mag verlaten zonder iets mee te nemen dat er niet hoort en dat ik dat toch ooit eens zou moeten overwegen.

Ik werkte de vuile kopjes weg die op de keukenkast waren blijven staan door de vaatwas te legen en haalde nog een hoop kledingstukken uit de droogkast. Ik plooide wat nog lukte en legde de rest op de stapel om te strijken, meer dan zou moeten als ik meteen de droogkast had leeg gemaakt. Het stapeltje geplooide kleren ging de kast in, en zal volgende week dus niet heel de week voor rommel in mijn hoofd zorgen door ergens zichtbaar te liggen wachten tot ze in de kast verdwijnen.

Ik maakte soep en voelde dat het zowaar toch nog goed zou komen met dat drukke weekend. Geniet ervan!

You Might Also Like

0 reacties