GF16 vertrouwd en toch anders

Er is zoveel te doen op de feesten dat je niet eens moet proberen om alles te doen. Het is ondertussen al jaren geleden dat ik nog een optre...

Er is zoveel te doen op de feesten dat je niet eens moet proberen om alles te doen. Het is ondertussen al jaren geleden dat ik nog een optreden op pole pole heb gezien en ik vind dat niet erg. Feesten is een kwestie van keuzes maken.


Vandaag trok ik naar Mira miro. Meer bepaald No visa for this country, een betalende voorstelling en meteen de enige van Miramiro die ik zou zien. Geen Spaanskasteelplein voor mij dit jaar. 

No visa for this country werd aangeraden door Arne Sierens en gaat over op de dool zijn. Je maakt een wandeling met een koptelefoon en krijgt als tip "volg de hoed". We volgen dus een blonde vrouw met een hoed. Is zij de Jane voor wie al die berichten worden ingesproken op de voicemail? Waarom kijkt ze zo triestig? Het was soms best abstract en niet evident voor de kinderen die misschien iets te gretig de achtervolging inzetten. Het werd een verrassende ervaring waar ik weinig over kan vertellen zonder het te verklappen.
En daarna trok ik naar Boomtown, de eerste dag en mij voornamelijk onbekende namen maar ik heb een abonnement en kan dus alles gaan zien. En veel centjes op mijn boompas.
Damien Jurado was een leuke ontdekking en Kiss the anus of a black cat had ik al te vaak zien opduiken op een affiche om nu niet te gaan zien. De frontman heb ik al in meerdere hoedanigheden gezien, ondermeer als de leverancier van mijn keuken. Ze klonken ook zoals ik me had voorgesteld: hard en donker. 


You Might Also Like

0 reacties