Ik heb hoogtevrees. Gewoon op een stoel staan is al een verschrikking. Een keukentrapje. Een laddertje, een open trap,... Ja, ik heb een keukentrapje nodig om in de bovenste keukenkasten te geraken. Ik heb open trappen laten installeren bij de verbouwing omwille van het licht. Ik sta ook al eens op een laddertje om een lamp te vervangen (en die andere moet dringend, ja, ja, ja). Ik probeer me er over te zetten, ik vind niet dat ik me daardoor mag laten tegenhouden.

En dan stond ik daar in de Lighthouse in Glasgow. Beneden had ik het bordje gezien dat de toren open was.

En ik ben naar boven geklommen. Ik had het gevoel dat de trap af en toe wiebelde, de wind waaide boven best hard en toch ben ik buiten op het balkon gaan staan om naar de stad te kijken. Ik grimaste tegen de man die na me kwam en hij knipoogde toen we naar beneden gingen. Voor iedereen die ooit met mij in een kabelliftje gezeten heeft of een bergwandeling heeft gemaakt, ik heb mezelf een beetje verbaasd. Soms ben ik best koppig.